کشفی غیرمنتظره در منظومه‌ی شمسی
کشفی غیرمنتظره در منظومه‌ی شمسی
مجله علمی ایلیاد - ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های تلسکوپ «VLT» نشان داده‌اند که سیارک «هایجیا» را می‌توان یک «سیاره‌ی کوتوله» به حساب آورد. این سیارک چهارمین سیارک بزرگ در کمربند سیارکی منظومه‌ی شمسی است. برای اولین بار دانشمندان توانسته‌اند تصویر باکیفیتی از این سیارک مشاهده کنند تا به این ترتیب بتوانند سطح این جرم را مطالعه کنند و شکل و اندازه‌ی آن‌را تخمین بزنند. آن‌ها دریافتند که هایجیا کروی است و می‌تواند کوچک‌ترین سیاره‌ی کوتوله‌ی منظومه‌ی شمسی باشد.
هایجیا در کمربند سیارکی منظومه‌ی شمسی قرار دارد، ولی در عین حال چند خصوصیت لازم برای سیاره‌ی کوتوله بودن را نیز با خود حمل می‌کند؛ این جرم به دور خورشید می‌چرخد، قمر نیست و به قدری جرم دارد که گرانش ناشی از آن باعث کروی شدن شکل آن شده است. این اطلاعات اخیراً توسط VLT افشا شده است.
«پیر ورنازا» ستاره‌شناس از مارسی فرانسه، می‌گوید: «قدرتمندترین سیستم تصویربرداری دنیا SPHERE است که بر روی VLT نصب شده است و به خاطر این سیستم ما توانستیم شکل هایجیا را تشخیص دهیم و دریافتیم که تقریباً کروی است. به همین خاطر شاید بتوان آن‌را در دسته‌ی سیاره‌های کوتوله قرار داد.»
تیم محققین از مشاهدات SPHERE استفاده کرده و توانستند اندازه‌ی هایجیا را حدود ۴۳۰ کیلومتر تخمین بزنند. پلوتو معروف‌ترین سیاره‌ی کوتوله است که قطر آن ۲،۴۰۰ کیلومتر است. دانشمندان با بررسی داده‌ها دریافتند که هایجیا نشانه‌ای از برخورد اجرام آسمانی را بر روی سطح خود ندارد. جزئیات کشفیات این تیم تحقیقاتی در مجله‌ی Nature Astronomy گزارش شده است.
هایجیا یکی از اعضای اصلی بزرگ‌ترین خانواده‌ی سیارک‌ها است. این خانواده ۷۰۰۰ عضو دارد و همه‌ی آن‌ها دارای منشاء مشابهی هستند. ستاره‌شناسان انتظار داشتند که شواهد برخورد جرمی که باعث تشکیل این خانواده شده را روی سطح هایجیا پیدا کنند.
ستاره‌شناسان تنها توانسته‌اند شواهد وجود دو حفره‌ی نامشخص را بر روی سطح هایجیا مشاهده کنند. ورنازا می‌گوید: «هیچکدام از این حفره‌ها نمی‌توانند در اثر برخوردی ایجاد شده باشند که خانواده‌ی هایجیا را ایجاد کرده است، زیرا این دو حفره بسیار کوچک هستند.»
محققین بررسی‌های خود را با استفاده از شبیه‌سازی عددی ادامه دادند و نتیجه گرفتند که خانواده‌ی هایجیا در نتیجه‌ی برخورد جرمی با قطر ۷۵ تا ۱۵۰ کیلومتر ایجاد شده است. شبیه‌سازی‌های آن‌ها نشان داد که این برخورد حدود ۲ میلیارد سال پیش رخ داده است. آن‌ها اذعان دارند که چنین برخوردی در کمربند سیارکی طی ۳ تا ۴ میلیارد سال گذشته منحصربه‌فرد بوده است.