تازه‌ترین شکار تلسکوپ هابل از دنباله‌دارها
تازه‌ترین شکار تلسکوپ هابل از دنباله‌دارها
مجله علمی ایلیاد - ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ هابل، توانسته‌اند دو تصویر جدید از «دنباله‌دار باریسوف» تهیه کنند. باریسوف اولین دنباله‌دار شناخته شده‌ای است که از خارج منظومه‌ی شمسی وارد آن شده است. دنباله‌دار باریسوف توسط ستاره‌شناس آماتور اوکراینی به‌نام «گنادی باریسوف» در تاریخ ۳۰ اوت ۲۰۱۹ کشف شد. این جرم کیهانی به‌نام «C/2019 Q4» نیز شناخته می‌شود و اکنون مشخص شده است که این جسم در خارج از منظومه‌ی شمسی شکل گرفته است و در اثر رخدادی شبیه به برخورد سیاره‌ها از سیستم مبداً خود خارج شده و با عبور از فضای میان‌ستاره‌ای به منظومه‌ی شمسی ما رسیده است.
باریسوف پس از نزدیک‌تر شدن به خورشید به جهت گرمای ناشی از خورشید ظاهر روح مانندی به خود گرفته است. با تبخیر صورت گرفته در آن، گاز و گرد و غبار در دنباله‌ی آن تشکیل شده است. در اکتبر ۲۰۱۹ هابل توانست باریسوف را در فاصله‌ی ۴۲۰ میلیون کیلومتری زمین رصد کند. رصدهای جدید که از فواصل نزدیک‌تر انجام شده است، دید بهری از جزئیات و اندازه‌ی این جرم خارجی به ما نشان داده است.
در تصویری که ۱۶ نوامبر ۲۰۱۹ گرفته شده است، باریسوف در جلوی یک کهکشان مارپیچ با فاصله‌ی ۳۹۰ میلیون سال نوری از زمین قرار داشته است. مرکز نورانی کهکشان پشت باریسوف در این تصویر محو شده است تا باریسوف بهتر نمایان شود. خود باریسوف در این زمان در فاصله‌ی ۳۲۶ میلیون کیلومتری زمین قرار داشته است. دنباله‌ی غباری آن نیز در قسمت بالا و راست آن مشخص است.
تصویر دوم هابل در ۹ دسامبر سال ۲۰۱۹ ثبت شده است. زمانی که این تصویر ثبت شد، گرمای دریافتی باریسوف از خورشید پس از مدت‌های مدیدی زندگی در فضای میان‌ستاره‌ای در بیشترین مقدار خود بوده است. در این زمان باریسوف به بیشینه‌ی سرعت خود یعنی ۱۶۱،۰۰۰ کیلومتر بر ساعت نیز رسیده است. در تصویر دوم فاصله‌ی باریسوف از زمین ۲۹۸ میلیون کیلومتر است.
پروفسور «دیوید جویت» از دانشگاه لس‌آنجلس کالیفرنیا، می‌گوید: «هابل باعث شده است بتوانیم بهترین تخمین اندازه را از هسته‌ی باریسوف به‌دست بیاوریم. هسته‌ی یک دنباله‌دار مهم‌ترین بخش آن است. تصاویر هابل نشان می‌دهد که هسته‌ی باریسوف ۱۵ برابر کوچک‌تر از تخمین‌های قبلی است. قطر هسته‌ی باریسوف کمتر از ۵۰۰ متر است. با دانستن اندازه‌ی این دنباله‌دار، می‌توان تعداد و جرم اجرام این‌چنینی درون منظومه‌ی شمسی و کهکشان راه‌شیری را تعیین کرد.»