کشف سه سیاره‌ی فراخورشیدی در اطراف یک ستاره
کشف سه سیاره‌ی فراخورشیدی در اطراف یک ستاره
مجله علمی ایلیاد - ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های ماموریت کپلر ناسا و همچنین ابزار رصد موجود بر روی زمین، توانسته‌اند یک سسیتم سیاره‌ای جدید را کشف کنند. در این سیستم، سه سیاره در حال گردش به دور ستاره‌ی ۹ میلیارد ساله‌ای به‌نام «EPIC 249893012» هستند.
ستاره‌ی این سیستم از نوع G8 تکامل یافته است و در فاصله‌ی تقریبی ۱،۰۵۷ سال نور از زمین قرار دارد. اندازه‌ی این ستاره ۷۱ درصد از خورشید بزرگ‌تر است، ولی جرم آن فقط ۵ درصد بیشتر از خورشید است. این ستاره با عمر ۹ میلیارد ساله، حداقل سه سیاره در حال گردش به دور خود دارد. سیاره‌ی درونی از زمین بزرگ‌تر است و دمای بالایی دارد. هر بار طی مدار توسط این سیاره تنها ۳.۶ روز زمینی به طول می‌انجامد. نام این سیاره، «EPIC 249893012b» گذاشته شده است و اندازه‌ی آن ۱.۹۵ برابر زمین و جرم آن ۸.۷۵ برابر زمین است.
«دیگو هیدالگو» به‌عنوان یکی از محققین این پروژه از دانشگاه تنریف، می‌گوید: « EPIC 249893012bاز زمین بزرگ‌تر است و چگالی آن نشان می‌دهد که می‌تواند از سیلیکات خالص ساخته شده باشد. علاوه بر این می‌توان داشتن یک هسته‌ی نیکل-آهنی و جبه‌ی سیلیکاتی را برای این سیاره متصور بود. اتمسفر این سیاره، دارای هیدروژن و هلیوم است و باعث می‌شود قطر سیاره بالاتر نشان داده شود، ولی در جرم سیاره تاثیر خاصی ندارد.»
سیاره‌های «EPIC 249893012c» و «EPIC 249893012d» از نپتون کوچک‌تر هستند و یک دور مدار آن‌ها به ترتیب ۱۵.۶ و ۳۵.۷ روز زمینی به طول می‌انجامد. سیاره‌ی دوم این سیستم ۱۴.۶ برابر زمین جرم دارد و قطر آن ۱۰.۲ برابر زمین است. سیاره‌ی سوم ۳.۶۷ برابر زمین جرم دارد و قطر آن نیز ۳.۹۴ برابر زمین است.
این سه سیاره در ابتدا به‌وسیله‌ی داده‌های دریافت شده از ماموریت کپلر ناسا، کشف شدند. هیدالگو و همکارانش در مراحل بعد توانستند این کشف را توسط تلسکوپ سوبارو و تلسکوپ رصدخانه‌ی لاسیلای اروپا، تایید کنند. ستاره‌شناسان این پروژه، می‌گویند: «ما با ترکیب داده‌های مختلف ولی باکیفیت توانستیم وجود سه سیاره‌ی فراخورشیدی را اثبات کنیم و همچنین جرم و اندازه‌های آن‌ها را نیز به‌دست آوردیم. از آنجا که این سیستم کشف شده در مراحل اولیه‌ی تکامل خود است، بنابراین نمونه‌ی خوبی برای مطالعه‌ی دینامیک تکامل به‌حساب می‌آید.»
نتایج این مطالعه، در مجله‌ی Astronomy & Astrophysics به چاپ رسیده است.