ستاره‌ای که «به‌زودی» به ابرنواختر تبدیل می‌شود
ستاره‌ای که «به‌زودی» به ابرنواختر تبدیل می‌شود
مجله علمی ایلیاد - ستاره‌ی قرمز و عظیم ابط‌الجوزا به انتهای عمر خودش نزدیک شده است و محققین خود را آماده می‌کنند که لحظه‌‌ی مرگ این ستاره و بروز پدیده‌ی ابرنواختر را رصد کنند. این ستاره در صورت فلکی شکارچی قرار دارد و اندازه‌ی آن حدوداً ۱۰۰۰ برابر خورشید است. میزان درخشندگی ابط‌الجوزا در صد سال اخیر به کمترین مقدار خود رسیده است و برخی از دانشمندان حدس می‌زنند که عمر این ستاره به سر آمده و به زودی تبدیل به ابرنواختر می‌شود.
محققین دانشگاه سانتا باربارای کالیفرنیا، در یک مطالعه‌ی جدید به مدل‌سازی انفجار ستاره‌های عظیم مانند ابط‌الجوزا در زمان مرگ پرداخته‌اند و نشان داده‌اند که روشنایی ایجاد شده در اثر این انفجار چقدر زیاد است. «جرد گلدبرگ» به‌عنوان نویسنده‌ی مقاله، می‌گوید: «ما می‌خواستیم بدانیم که اگر یک ستاره منفجر شود، چه اتفاقی می‌افتد. مدل‌های گذشته ساده‌تر بودند، زیرا اثرات مرتبط با زمان را بر روی انفجار در نظر نمی‌گرفتند.»
وقتی یک ستاره‌ی بزرگ خالی از سوخت شده و مواد درون هسته‌ی آن خالی می‌شود، تحت فشار گرانش خودش متلاشی و تبدیل به ابرنواختر می‌شود. محققین تخمین می‌زنند که این اتفاق برای ابط‌الجوزا طی ۱۰۰،۰۰۰ سال آینده رخ می‌دهد. این زمان در مقیاس کیهانی «به زودی» محسوب می‌شود. این انفجار به قدری روشنایی دارد که نور آن‌را می‌توان در کل کهکشان راه‌شیری دید.
ابرنواخترها بسته به جرم، قطر و انرژی انفجاری ستاره‌ای که آن‌ها را پدید آورده‌اند، متفاوت هستند. اگر ستاره مانند ابط‌الجوزا از نوع ستاره‌های تپنده باشد، پیش‌بینی نحوه‌ی انفجار آن مشکل‌تر می‌شود؛ زیرا لایه‌های مختلف ستاره ممکن است در جهت‌های مختلفی منبسط شوند. نور متصاعد شده از لایه‌های متراکم ستاره کم‌نورتر هستند، ولی نورهای ناشی از لایه‌های در حال انبساط بیشتر هستند.
گلدبرگ به‌عنوان دانشجوی دانشگاه سانتا باربارا، می‌گوید: «ابرنواخترهای ناشی از این نوع ستاره‌ها مانند ابرنواخترهای ناشی از ستاره‌های غیرتپنده‌ی بزرگ‌تر هستند. مدل ما می‌تواند رفتار همه‌ی انواع ستاره‌ها را به دقت پیش‌بینی کند.» در زمان مدل‌سازی ابط‌الجوزا، محققین دریافتند که این ستاره در زمان مرگ مانند یک ستاره‌ی ساکن و غیرتپنده رفتار می‌کند. بنابراین ابرنواختر ناشی از این نوع ستاره‌ها نیز مانند ابرنواخترهای ناشی از ستاره‌های غیرتپنده است.
نتایج این تحقیقات در مجله‌ی Astrophysical Journal منتشر شده است.