تماشای کهکشان راه شیری را در شب های اول بهمن ماه از دست ندهید!

راه شیری، راهی است شیری رنگ که از بدو وجود انسان در این سیاره خاکی، مایه بهت و تحیرش بوده است. این راه سپید رنگ که در افسانه های باستان به دلیل وارونه شدن دلوی پر از شیر بر پهنه آسمان بدین رنگ در آمده در واقع جزیی از کهکشانی می باشد که منظومه ما در آن واقع شده است. امروزه شاید نور مزاحم چراغ‌های شهرها نمی گذارد این راه سپید زیبا حتی دیده شود اما کافی است به جایی دورتر از این نورهای کاذب بروید تا با چشم خود گوشه‌ای از کهکشان محل زندگیتان را ببینید.

 

یکی از منجمان آماتور مرکز نجوم ادیب اصفهان در خصوص راه شیری گفت: در اساطیر یونانی، راه شیری از چکیدن قطره‌ای از شیری که هرکول در کودکی و در آغوش مادر می نوشیده، به وجود آمده ‌است. عمران مرادی در گفت وگو  (ایسنا) در اصفهان اظهار داشت: در باورهای ایرانی اسلامی نیز از این نوار به راه مکه یاد شده‌است به این جهت که در فصل تابستان که قسمت پرنور تر آن در آسمان دیده می‌شود جهت گیری آن به سوی قبله می‌باشد.

 

وی با اشاره به ابعاد عظیم کهکشان افزود: اگر فرض کنیم، خورشید به اندازه نقطه‌ای کوچک شود و ما آن را در مرکز کاغذی بگذاریم منظومه شمسی ما که شامل خورشید و هشت سیاره می باشد دایره ای خواهد شد به شعاع 5 متر به مرکز این نقطه که در واقع خورشید تنها ستاره منظومه شمسی است. یعنی اینکه خورشید هم ستاره ای است مثل سایر ستاره هایی که ما شبها در آسمان می بینیم، اما به دلیل اینکه این ستارگان بسیار از ما دور هستند آنها را به شکل نقاط نورانی کوچکی می بینیم که البته تمام این ستارگان به کهکشان راه شیری تعلق دارند.

 

این پژوهشگر مرکز نجوم ادیب اصفهان تصریح کرد: حال اگر بخواهیم نزدیک ترین ستاره به منظومه شمسی را تحت قیاسی که گفته شد مشخص کنیم باید نقطه بعدی که به عنوان ستاره مورد نظر در خارج از این دایره است را در 20 کیلومتری این دایره قرار دهیم حالا چند نقطه، 20 کیلومتر به 20 کیلومتر باید بگذاریم تا کهکشان راه شیری را بسازد؟ حداقل 200 میلیارد نقطه به عنوان 200 میلیارد ستاره نیاز است و به طور کلی می توان گفت هر کهکشانی در عالم حداقل دارای 100 میلیارد ستاره است.

 

وی ادامه داد: در اینجاست که برای بیان فاصله ها چاره ای نداریم جز اینکه از واحد خاصی به نام سال نوری استفاده کنیم یعنی مسافتی که نور در یک سال طی می کند. مثلا اگر بخواهیم یک مسافت 1000 کیلومتری را با سرعت نور بپیماییم تنها یک سیصدم ثانیه طول خواهد کشید و حال اگر بخواهیم با همین سرعت نور (که البته رسیدن به این سرعت برای انسان غیر ممکن است) از یک سر کهکشان به سر دیگر کهکشان راه شیری برویم 100 هزار سال طول خواهد کشید.

 

این پژوهشگر نجوم با اشاره به جایگاه ما در کهکشان راه شیری افزود: کهکشان را ه شیری یک کهکشان مارپیچی است و منظومه شمسی ما در یکی از بازوهای این کهکشان یعنی تقریبا در حاشیه های کهکشان موسوم به بازوی جبار قرار گرفته است. وی گفت: ما در شبها و در محیطی تاریک می توانیم قسمتهایی از کهکشان را ببینیم که به صورت ابری سپید یا شیری رنگ آسمان سیاه بالای سرمان را مزین کرده است، اما نکته بسیار جالبی وجود دارد و آن اینکه راه شیری زمستان با راه شیری تابستان متفاوت است!

 

مرادی افزود: در واقع می توان گفت راه شیری در زمستان از راه شیری در تابستان کم فروغ تر و دیدن آن مشکل تر است همچنین خوشه های زیبای ستاره‌یی که به صورت لکه های کوچک ابر مانند و با چشم غیر مسلح قابل دیدن هستند در نواحی جنوبی راه شیری و در صورت های فلکی قوس و عقربند، اما در زمستان به صورت منظمی در طول این مسیر پراکنده اند. وی خاطر نشان کرد: دیگر اینکه در راه شیری تابستان، غبارهای میان ستاره‌یی که مانع رسیدن نور ستارگان دور دست می شوند نیز خودنماترهسند.

 

این پژوهشگر مرکز نجوم ادیب اصفهان با اشاره به دلیل این تفاوت گفت: دلیل اصلی تفاوت میان را ه شیری در تابستان و زمستان این است که کره زمین ما درون منظومه شمسی است که این منظومه هم خود جزیی از کهکشان راه شیری می باشد، اما در شب‌های تابستان قسمت شب کره زمین به طرف مرکز کهکشان راه شیری است و به همین دلیل راه شیری را بسیار انبوه تر و درخشان تر می بینیم چرا که مرکز کهکشان از انبوهی از ستارگان تشکیل شده است؛ اما در زمستان برعکس تابستان، قسمت شب زمین به سمت بازوهای کهکشان راه شیری هستند که دیگر از آن تراکم ستاره ای خبری نیست و به همین دلیل کم فروغ تر خواهد بود. پس در واقع در شبهای زمستان می توانیم بازوهای کهکشان را و در تابستان مرکز کهکشان را ببینیم.

 

مرادی در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا در خصوص زمان مناسب برای رصد راه شیری در این شبها اظهار داشت: در شبهای اوایل بهمن ماه شما می توانید راه شیری را حدود ساعت 9 تا 10 شب بالای سر خود در آسمان رویت کنید.