راهکارهایی برای سکونت بر روی مریخ
راهکارهایی برای سکونت بر روی مریخ
مجله علمی ایلیاد - اگر انسان‌ها بخواهند بر روی مریخ ساکن شوند، باید بتوانند ترکیبات آلی متعددی مانند سوخت و دارو را آنجا تولید کنند؛ زیرا بردن این مواد از زمین به مریخ بسیار گران است. شیمیدانان دانشگاه برکلی کالیفرنیا و آزمایشگاه ملی لارنس برکلی، تحقیقاتی انجام داده‌اند و راه‌حلی برای این مشکل پیدا کرده‌اند.
محققین در هشت سال گذشته در حال کار بر روی یک سیستم هیبریدی بوده‌اند که بتواند باکتری و نانوسیم‌ها را ترکیب کرده و انرژی خورشید را برای تبدیل دی‌اکسیدکربن و آب به بلوک‌های سازنده‌ی مولکول‌های آلی، جذب کنند. نانوسیم‌ها در واقع سیم‌های نازک سیلیکونی هستند که یک‌صدم موی انسان ضخامت دارند و به عنوان ترکیبات الکترونیکی و حسگرها و سلول‌های خورشیدی استفاده می‌شوند.
پروفسور «پیدونگ یانگ» و «آنجلا چان» از دانشگاه برکلی کالیفرنیا، می‌گویند: «۹۶ درصد از اتمسفر مریخ را دی‌اکسیدکربن تشکیل داده است. بنابراین تنها چیزی که لازم است با خود همراه داشته باشید، نانوسیم‌های شبه‌رسانای سیلیکونی است. برای ماموریت‌های فضایی طولانی، یکی از مهم‌ترین چیزها وزن وسایل همراه فضانوردان است و سیستم‌های بیولوژیکی در این مواقع، خیلی سودمند هستند؛ زیرا می‌توانند تولید مجدد داشته باشند. به همین خاطر، ما نیز به فکر استفاده از این راهکار افتادیم.»
ماده‌ی مورد نیاز دیگری که به‌جز نور خورشید در این فرآیند لازم است، آب است. در قطب‌های مریخ نیز آب به صورت یخ به وفور یافت می‌شود. سیستم بیوهیبریدی دانشمندان می‌تواند دی‌اکسیدکربن اتمسفر زمین را نیز جذب کند و در نتیجه می‌تواند مشکل تغییرات اقلیمی روی زمین را نیز مرتفع کند.
در مقاله‌ی جدیدی که محققین در مجله‌ی Joule به چاپ رسانده‌اند، راهکار مناسبی برای بسته‌بندی باکتری‌ها به شکل جنگلی از نانوسیم‌ها ارائه شده است که می‌تواند بازدهی ۳.۶ درصدی از انرژی خورشیدی و تبدیل آن به شکل پیوندهای کربنی به نام استات‌ها شامل اسید استیک و سرکه داشته باشد.
مولکول‌های استات می‌توانند به‌عنوان بلوک‌های سازنده‌ی مولکول‌های آلی عمل کنند و سوخت، پلاستیک‌ها و داروها را تولید کنند. بسیاری از ترکیبات آلی دیگر را نیز می‌توان با استفاده از استات و درون اُرگانیسم‌هایی که مهندسی ژنتیک شده‌اند، تولید کرد.
این سیستم مانند فوتوسنتز عمل می‌کند. گیاهان با استفاده از این فرآیند، دی‌اکسیدکربن و آب را به ترکیبات کربنی مانند شکر و کربوهیدرات‌ها تبدیل می‌کنند. بازده فوتوسنتز گیاهان پایین و در حد ۱ درصد است، ولی سیستم یانگ و همکارانش ۴ تا ۵ برابر فوتوسنتز بازدهی دارد. آن‌ها تلاش می‌کنند که بتوانند به کمک این سیستم، شکر و کربوهیدرات‌ها را بر روی مریخ برای ساکنین آینده‌ی آن تولید کنند.