۱۰ سلاح برتر فضایی را بشناسید !

در سال‌های اخیر صنعت هوافضا در جای جای دنیا با پیشرفت قابل توجهی روبه‌رو بوده‌ که از کشف سیارات تا دنیای پزشکی را در بر می‌گیرد. این پیشرفت‌ها همچنین سلاح‌های جدیدی را نیز در بر داشته که قرار است از فضا برای تسخیر اهداف زمینی استفاده کنند. سایت Space در گزارشی به معرفی تعدادی از سلاح‌های برتر فضایی پرداخته است.

 

 توانایی انهدام ماهواره‌های ساخت دست بشر در مدار زمین در حال حاضر توسط چین به اثبات رسیده که از یک دستگاه ضد ماهواره برای تخریب یکی از ماهواره‌های هواشناسی خود استفاده کرده است. آمریکا نیز در سال 2008 از یک موشک مستقر در دریا برای انهدام یک ماهواره جاسوسی استفاده کرد. دولت هند از سوی دیگر تمایل خود را برای ساخت تجهیزات مشابه اعلام کرده‌ است. تنها مسأله‌ای که در این میان وجود دارد این است که باقیمانده‌های این ماهواره‌ها در فضا منجر به تهدیدی بزرگ برای فضاپیماهای سرنشین دار شده‌اند.

 

 آیا دستگاهی با قابلیت استفاده از الکترومغناطیس برای پرتاب فلز مذاب با سرعت بسیار بالا به سوی مواضع دشمن کاری دور از ذهن به نظر است؟ این دستگاه با نام خشن « MAHEM (مهمات انفجاری هیدرودینامیک مغناطیسی)» توسط سازمان پروژه‌های تحقیقاتی دفاعی پیشرفته در حال ساخت است.

 

 سلاح‌های انرژی جهت دار از لیزرها، ریزموج‌های پرانرژی و پرتوهای ذره ای استفاده می‌کنند. سلاح های ساخت آمریکا معمولا از نام‌هایی مانند لیزر هوایی، سیستم انکار فعال و لیزر پرانرژی تاکتیکی (THEL) برخوردار هستند. با این‌حال پیش از این که این سلاح‌ها بتوانند شلیک کرده و هدف مورد نظر را از بین ببرند، مهندسان باید شکل‌های مختلف انرژی در دست بررسی را به صورت سلاحی در بیاورند.

 

 فناوری های ریزماهواره‌ها و نانوماهواره‌های خانگی توسط برخی از کشورها برای استفاده‌های خاص نظامی آنها منع شده ‌است. به گزارش ایسنا، در یکی از گزارش‌های وزارت دفاع آمریکا، مقامات به بررسی یک گزارش از روزنامه‌ای هونگ‌کنگی در سال 2001 پرداختند که مدعی شده بود چین دست به ساخت و آزمایش یک سیستم ضدماهواره با استفاده از یک «ریزماهواره انگلی» زده ‌است. ظاهرا این دستگاه یک ماهواره بسیار کوچک بوده که برای اتصال به سایر ماهواره‌ها و تخریب آنها طراحی شده بود.

 

 نیازی نیست که تمام سلاح‌های موجود در فضا بسیار عجیب باشند. برای مثال ایستگاه نظامی فضایی آلماز شوروی در دهه‌های 1960 و 1970 یک توپ برای انهدام ماهواره‌ها یا فضاپیماهای ورودی داشت.

 این توپ همچنین بارها برای نمایش امکانات آن مورد آزمایش قرار گرفته بود. سایر سلاح‌های متداول موجود در فضا شامل بسته‌های انهدامی نامتعارف‌تری مانند مهمات فرکانس رادیویی و ریزموج‌های پرانرژی بودند.

 

 در برنامه آزمایشگاه مداری با سرنشین (مول) نیروی هوایی آمریکا در سال 1965، قرار بود دو فضانورد بر روی موشک تایتان 3 در فضاپیمایی مشابه فضاپیماهای جمینای ناسا به فضا سفر کنند، ‌اما در سال 1969 این برنامه کنار گذاشته شده و بعدها از ماهواره‌های جاسوسی بدون سرنشین به عنوان گزینه‌ای بهتر استفاده شد.

 

 استقرار بمب‌های اتمی در فضای خارجی یک هدف اولیه ارتش است. در حقیقت در دهه 1950 نیروی هوایی آمریکا تصمیم گرفت تا یک بمب اتمی را در ماه منفجر کند. نیروی هوایی آمریکا برای انجام این پروژه که به A 119 موسوم بود قصد داشت از یک موشک بالستیک قاره‌پیما برای انتقال کلاهک هسته‌ای به ماه استفاده کند؛ اما این پروژه به صورتی کاملا محرمانه انجام شده و تلاش برای اعزام انسان به ماه در صدر تلاشهای آمریکا قرار گرفت.

 

این خودروی روباتیک قابل استفاده مجدد که در مارس سال 2010 به پرواز درآمد،‌ یک فضاپیمای شاتل مانند کوچک است که توسط نیروی هوایی آمریکا ساخته شده‌است. این فضاپیما قابلیت حمل سلاحی را دارد که می تواند میله‌های تنگستن را از فضای خارجی بر روی اهداف زمینی پرتاب کند.

 

 سلاح‌های ارتفاع بالا با استفاده از انرژی الکترومغناطیسی می‌توانند دستگاه‌های الکترونیکی و الکتریکی را تخریب یا مختل کرده و باعث انفجاری از تابش‌های الکترومغناطیسی برای تولید امواج خروشان جریان و ولتاژ شوند.

 این انفجارها معمولا با انفجارهای اتمی مرتبط بوده، اما دانشمندان توانسته‌اند پالس‌های الکترومغناطیسی غیراتمی تولید کنند. ساخت بمب‌های کوچک الکترونیکی به تهدیدی بزرگ برای هواپیماها محسوب می‌شوند.

 

 به گزارش ایسنا، دانشمندان در حال کار بر روی این امکان هستند که از یک سیارک در حال گردش برای ضربه به اهداف زمینی استفاده کنند اما برای دستیابی به این هدف به سالها تلاش و تحقیق و فناوری‌های جدید احتیاج است.