فناوری جدید ناسا برای ارتباط‌های فضایی
فناوری جدید ناسا برای ارتباط‌های فضایی
مجله علمی ایلیاد - ناسا با افزونه‌ی جدیدی به شبکه‌ی فضای دوردست خود، برای سفر به ماه و مریخ آماده می‌شود. مقامات ناسا اخیراً برنامه‌ی ساخت آنتن جدیدی واقع در کویر کالیفرنیا را برای ارتباط با دورترین فضاپیمای روباتیک خود آغاز کردند. بخشی از شبکه‌ی دوردست ناسا «DSN»، دیش آنتن ساخته‌شده، دارای پهنای۳۴ متر است و آینده‌ای را نشان می‌دهد که در آن ماموریت‌های بیشتری به فناوری‌های پیشرفته‌‌ای نظیر لیزرهایی که قادر به انتقال مقادیر زیادی از داده از فضانوردان روی سطح مریخ هستند، نیاز دارند. ناسا به عنوان بخشی از برنامه‌ی آرتمیس خود، با استفاده از آموخته‌هایی که برای ارسال فضانوردان به مریخ یاد گرفته، اولین زن و مرد فضانورد این ماموریت را تا سال ۲۰۲۴ به ماه می‌فرستد.
ناسا با استفاده از دیش‌های گسترده‌ی آنتن، در هر روز معین با بیش از سی ماموریت فضای دوردست، از جمله ماموریت‌های بین‌المللی، ارتباط برقرار می‌کند. هر چه ماموریت‌های بیشتری راه‌اندازی شود و فعالیت‌های بیشتری صورت گیرد، ناسا این شبکه را بیشتر تقویت می‌کند. این شبکه پس از گذشت دو و نیم سال به ایستگاه ۲۳ فضای عمیق نام‌گذاری خواهد شد و تعداد آنتن‌های عملیاتیِ فضای دوردست را به ۱۳ خواهد رساند.
«بدری یونس» جانشین معاون ناسا برای ارتباطات فضایی و ناوبری یا «SCaN» که بر شبکه‌های ناسا نظارت دارد، می‌گوید: «از دهه‌ی ۱۹۶۰، یعنی وقتی جهان برای اولین بار تصاویر زنده‌ای از انسان در فضا و روی ماه مشاهده کرد، شبکه‌ی فضای دوردست به‌منظور عرضه‌ی تصاویر و داده‌های علمی از سطح مریخ و کهکشان‌های وسیعِ دوردست، بشر را به منظومه‌ی شمسی و فراتر از آن پیوند داده است. این آنتن جدید که پنجمین آنتن از شش آنتنی است که در حال حاضر برنامه‌ریزی شده است، نمونه‌ی دیگری از عزم ناسا برای ممکن ساختن کاوش علمی و فضایی، از طریق استفاده از جدیدترین تکنولوژی است.»
بزرگ‌ترین و شلوغ‌ترین شبکه‌ی فضای دوردست، با مدیریت آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا، در سه مکان دسته‌بندی شده است؛ گلدستون در کالیفرنیا؛ مادرید در اسپانیا و کانبرا در استرالیا که با ۱۲۰ درجه فاصله از یکدیگر بر روی زمین قرار گرفته‌اند تا با چرخش زمین، تماس مداوم با فضاپیما ممکن شود.
این دیش که اولین افزونه به گلدستون از سال ۲۰۰۳ است، در سایت مجموعه‌ی آپولو ساخته شده و نام‌گذاری آن به این دلیل بوده که آنتنِ «DSS-16» از ماموریت‌های ناسا به ماه پشتیبانی می‌کرد. آنتن‌های مشابهی نیز در سال‌های اخیر در کانبرا ساخته شده و دو آنتن دیگر در مادرید در حال ساخت است.
«لری جیمز» جانشین مدیر پیشرانه‌ی جت ناسا، می‌گوید: « DSNیک راه ارتباطی به دو فضاپیمای وویجر ما است که هر دوی آن‌ها در فضای میان‌ستاره‌ای هستند؛ تمام ماموریت‌های مریخ و فضاپیمای افق‌های نو که اکنون بسیار فراتر از پلوتون رفته است. هر چه بیشتر کاوش می‌کنیم، به آنتن‌های بیشتری نیاز داریم تا بتوانیم با همه‌ی ماموریت‌های خود صحبت کنیم.»
اگر چه «DSS-23» به‌عنوان آنتن رادیویی کار خواهد کرد، اما به آینه‌ها و گیرنده‌ی مخصوص لیزرهای منتشرشده از فضاپیمای دوردست هم مجهز خواهد بود. این فناوری برای ارسال فضانوردان به مکان‌هایی مانند مریخ بسیار مهم است. انسان در آنجا باید بیش از کاوشگرهای روباتیک ناسا با زمین ارتباط برقرار کند و پایگاه مریخی که دارای تجهیزات و سیستم‌های پشتیبانی از حیات خواهد بود با داده‌هایی که باید مورد نظارت قرار بگیرند، باید مداوم در ارتباطی با زمین قرار بگیرد.
«سوزان داد» مدیر شبکه‌ی میان‌ستاره‌ای، سازمانی که DSN را مدیریت می‌کند، می‌گوید: «لیزرها می‌توانند سرعت داده‌ی شما از مریخ را حدود ۱۰ برابر آنچه که توسط امواج رادیویی به مقصد می‌رسد، افزایش دهند. ما امیدواریم که فراهم آوردن پلت‌فرم برای ارتباطات نوری، سایر کاوشگران فضایی را به آزمایش کردن با لیزر در ماموریت‌های آینده ترغیب کند.»