سریع ترین توفان کیهانی اندازه گیری شد از آب گرم و بخار آب درون زمین با استفاده از تأسیساتی می توان در تولید الکتریسیته استفاده کرد. به عنوان مثال در کالیفرنیای آمریکا، ۱۴ منطقه وجود دارد که در آن از انرژی گرمایی زمین برای تولید الکتریسیته استفاده می کنند. نقاط قرمز نشان داده شده روی این نقشه نقاط حاوی انرژی گرمایی هستند. بعضی از این نقاط به دلیل کوچک بودن، دور بودن یا کافی نبودن دمای آبٍ منابع شان هنوز مورد بهره برداری قرار نگرفته اند.
منابع اصلی عبارتند از:
مناطق آبفشانی در شمال سانفرانسیسکو.
در شمال غرب ایالت کنار آتشفشان لاسن در پارک ملی.
در محوطه دریاچه ماموت، مجاور آتشفشان بزرگ قدیمی.
چشمه های آب گرم کوزو در اینیوکانتری.
دره بزرگ جنوب.
بعضی از این مناطق به قدری آب گرم و بخار آب دارند که می توان از آن در تولید الکتریسیته استفاده کرد. حفره هایی درون زمین ایجاد می شوند و لوله های عایقی آب گرم را به سطح زمین می آورند.
شما می توانید لوله هایی که برای این منظور مقابل یک مرکز انرژی گرمایی زمین هستند را در شکل ببینید. این مرکز آبفشانی که در مطلب (انرژی برای حمل و نقل )، از آن صحبت خواهیم کرد، در مرکز آبفشانی کالیفرنیا قرار دارد.
سریع ترین توفان کیهانی اندازه گیری شد نیروگاه های انرژی گرمایی مشابه هر نیروگاه دیگری عمل می کنند، با این تفاوت که در آن ها از سوخت برای تبدیل آب به بخار استفاده نمی شود. گرم شدن آب توسط زمین انجام می شود و وارد توربین های خاصی می شود. پره های توربین می چرخند و محور توربین به موتور برقی متصل شده است که برای تولید الکتریسیته از آن استفاده می شود. پس از آن بخار در برج سرمایش مجدداً به آب سرد تبدیل می شود.
“دودی” که در تصویر سمت راست از کارخانه خارج می شود در واقع دود نیست. بخار آبی است که در مرحله سرمایش تولید می شود. این آب سرد را می توان مجدداً درون زمین پمپ کرد تا دوباره گرم شود.
آب داغ به توربین وارد و از آن خارج می شود و باعث چرخش مولد می شود و الکتریسیته توسط این ژنراتورها تولید می شود و از طریق کابل های برق به خانه، مدرسه و … منتقل می شود.
نیروگاه گرمایی در کالیفرنیای آمریکا، تقریباً نیمی از الکتریسیته ای را که از انرژی گرمایی زمین به دست می آید، به تنهایی تولید می کند. این نیروگاه انرژی لازم را برای ۲ میلیون خانه تأمین می نماید.
پمپ های انرژی گرماییٍ منابع گرمایی زمین
از آن جایی که هرچه به سمت عمق زمین می رویم، دما افزایش می یابد، لایه های رویی زمین نباید چندان گرم باشند. تقریباً همه جا روی سیاره ی ما، ۱۰ فوت اولیه را که به عمق زمین نزدیک می شویم دما بین ۵۰ تا ۶۰ درجه فارنهایت (۱۰ تا ۱۵ درجه سانتی گراد) ثابت باقی می ماند. اگر شما به زیر زمین خانه یا غار مانندی بروید، می بینید که هوا در این ناحیه تقریباً همیشه خنک است.
انرژی گرمایی زمین یا منابع گرمایی پمپ شونده توسط سیستم می توانند از این دمای ثابت برای گرمایش یا سرمایش ساختمان استفاده نمایند. درون لوله هایی به این منظور از ماده ای ضد یخ ( شبیه آنچه در رادیاتور اتوموبیل به کار می رود) می چرخد.
در زمستان، گرما از زمینی که گرم تر است، به لوله ها رسیده و از طریق پمپ ها هوای خانه ها یا محل کارمان گرم می شود. هنگامی هم که هوا گرم است، این فرآیند بطور معکوس انجام می شود و گرمای هوا از طریق لوله های انتقال دهنده به زمین، که گرمای کم تری دارد، منتقل می شود. از گرمای انتقال داده شده در تابستان می توان برای گرم کردن آب نیز استفاده کرد.