آینده نگران کننده زمین

دورنمای بقای سیاره ما با نزدیک شدن22 آوریل ( روز زمین) امسال متروک و غمبارتر از آن است که بتوان تصور نمود.  گرم شدن زمین بارها و بارها توسط دانشمندان و پیش از آن حتی توسط دولتها و رهبران صنعتی به عنوان یک واقعیت پذیرفته شده است . مطابق با یکی از گزارش های  اخیر که توسط گروه بین المللی بررسی تغییرات آب و هوایی  ارائه شده به احتمال قریب به یقین بیش از 90 درصد انسانها در این تغییرات مشارکت و نقش دارند.

 

گروهی از دانشمندان پیش بینی می کنند میانگین دمای جهان می تواند تا سال 2100 میلادی به میزان 2 تا 11 درجه فارنهایت افزایش پیدا کند که به تبع آن سطح اقیانوس ها تا 2 فوت بالاتر خواهد آمد. دانشمندان حتی بر آنند که ممکن است به موازات سایر تغییرات شاهد اندکی افزایش در سرعت چرخش زمین نیز باشیم. یخچالهای طبیعی که پیش از آن به گونه کاملاً محسوسی کاهش پیدا کرده اند  ناپدید خواهند شد.

 

سیل های مهیب مناطقی از زمین را که دچار خشکسالی شده اند با آسیب شدید روبرو خواهد کرد و انسانها با کمبود گسترده آب مواجه خواهند شد. قحطی و بیماری افزایش پیدا خواهد کرد. چهره زمین به سرعت تغییر خواهد کرد و بیش از  یک چهارم گیاهان و جانوران در خطر انقراض قرار خواهند گرفت.

 

وقتی تاریخ های مشخصی برای وقوع این آسیبهای بالقوه مطرح می گردد با موضوع چالش بر انگیزی درگیر خواهیم بود. این زمانبندی بر اساس مطالعات اخیر و نیز بر پایه گزارش های علمی گروه بین المللی بررسی تغییرات آب و هوایی (IPCC) تصویر بزرگی از جزئیات آینده زمین را در برابر ما ترسیم می کند.   

 

در حال حاضر بیشتر جمعیت جهان  ساکن شهرها هستند تا مناطق روستایی و این مسئله سبب تغییر الگوی بهره برداری از زمین خواهد شد. جمعیت جهان بیش از 6.6 میلیارد نفر برآورد شده است.

 

ماکزیمم میزان استخراج نفت در جهان طبق برآورد یک فیزیکدان سوئدی طی سالهای 2008 تا 2018 خواهد بود.سایرین بیان می دارند که این نقطه بازگشت که به “Hubbert’s Peak”  مشهور است قطعاً پس از سال 2020 اتفاق نخواهد افتاد. بار دیگر پیک جهانی تولید نفت به این نقطه خواهد رسید و تولید جهانی نفت رکود و کاهشی بازگشت ناپذیر را آغاز خواهد نمود.  این امکان وجود دارد که بحران و انحطاط اقتصادی در جهان به وقوع بپیوندد.بر اثر کاهش تولید نفت جهان شاهد کمبود غذا و ستیز و تعارض میان کشورها خواهد بود.

 

وقوع سیلهای ناگهانی به طور باور نکردنی سراسر اروپا را در بر خواهد گرفت. بر اثر کاهش بارندگی بازدهی محصولات کشاورزی در برخی از مناطق زمین به میزان 50 درصد کاهش پیدا خواهد کرد . جمعیت جهان به 7.6 میلیارد نفر خواهد رسید.

 

بیماری های مرتبط با اسهال به میزان 5 درصد در مناطق فرودست و کم درآمد و بی بضاعت جهان افزایش پیدا خواهد کرد. در حدود 18 درصد از سواحل مرجانی در نتیجه تغییرات جوی و و سایر  عوامل ویرانگر محیطی نابود خواهند گردید.

 در برخی از آبهای ساحلی آسیا به میزان 30 درصد از مرجانها نابود خواهند شد. جمعیت جهان به 8.3 میلیارد نفر خواهد رسید. گرمای زمین سبب آب شدن توده های یخ و سرازیر شدن آن بر کوههای استوایی در آفریقا خواهد شد.

 

در  کشورهای توسعه یافته جمعیت شهری در حدود دو برابر شده و بالغ بر 4 میلیارد نفر  خواهد شد. بیشتر تراکم جمعیتی  در مناطق سرزمینی شهرها خواهد بود. جمعیت شهرها در کشورهای توسعه یافته به میزان بیش از 20درصد افزایش پیدا خواهد نمود

 

دریای قطب شمال  در تابستان عاری از یخ شده و عمق یخهای قطبی شدیداً کاهش پیدا می کند. سایر دانشمندان معتقدند که این منطقه دست کم تا سالهای 2060 و 2105 تابستان قطبی را تجربه خواهد کرد.

 

کوههای کوچک یخی آلپ به طور باور نکردنی ناپدید خواهند شد. و کوه یخهای بزرگتر  تا حد 30 الی 70 درصد کوچک خواهند شد. رولند سنر دانشمند استرالیایی از دانشگاه اینزبراک می گوید  این یک تخمین و برآورد محافظه کارانه و در حالتی خوشبینانه است چرا که این احتمال وجود دارد یخهای کوه آلپ حتی پیش از سال 2037 از میان بروند.

 

در استرالیا با قطع و یقین سالانه دست کم 3200 الی 5200 مرگ مرتبط با گرما به وقوع خواهد پیوست که شدیدترین آسیب متوجه افراد بالای سن 65 سال می باشد. 500 تا 100 تن نیز سالانه در نیویورک بر اثر گرما جان خود را از دست خواهند داد. در انگلستان عکس این قضیه اتفاق می افتد.  و مرگ های مرتبط با سرما از این ارقام پیشی خواهد گرفت. جمعیت جهان به 9 میلیارد نفر بالغ خواهد شد.

 

محصولات کشاورزی در حالیکه تا حدود 30 درصد در مرکز و جنوب آسیا کاهش یافته در شرق و آسیای جنوب شرقی به میزان 20 درصد افزایش پیدا خواهد کرد. چنین تغییراتی در سایر مناطق نیز ممکن است روی دهد.

تنوع گونه های زیستی در نقاطی با تهدید مواجه خواهد شد. یک چهارم از گیاهان و حیوانات مهره دار ممکن است با خطر انقراض روبرو شوند.

 

با آب شدن یخهای قطبی و افزایش سرزمینهایی که تحت ﺗﺄثیر خشکسالی قرار گرفته اند تولید برق نیروگاههای موجود مولد کاهش خواهند یافت. بزرگترین آسیب متوجه اروپا خواهد بود در جایی که انتظار می رود به طور میانگین با کاهش 6 درصدی مواجه گردد. و در اطراف مدیترانه این کاهش می تواند به 50 درصد نیز برسد. گرما و خشکی بیشتر سبب خشکسالی های مکرر و طولانی تر خواهد شد.  بعلاوه طولانی تر شدن فصول گرم خطر آتش‌سوزی و موج پیاپی گرما را به خصوص در منطقه مدیترانه افزایش خواهد داد .

 

زمانی که بخش هایی از زمین در خشکسالی به سر می برند سایر مناطق بر اثر سیل زیر آب خواهند بود. دانشمندان پیشگویی می کنند  زندگی  20 درصد از جمعیت جهان که در اطراف رودخانه ها ساکنند با وقوع سیلاب ها تحت ﺗﺄثیر قرار گرفته و در معرض خطر قرار خواهد گرفت.  به میزان 100 میلیون نفر هر سال وقوع سیل در سواحل را تجربه خواهند کرد. اغلب خطرات گریبانگیر مناطق پر جمعیتی خواهد شد که کمتر می توانند با افزایش سطح آب دریا هماهنگ شوند و همچنین در مناطقی رخ خواهد داد که دستخوش چالشهای دیگری نظیر طوفانهای گرمسیری شده اند. رشد بادکنکی جمعیت ساکن سواحل تا 5 میلیارد نفر در مقیاس با 1.2 میلیارد نفر در سال 1990 درخور توجه است. در حدود 1.1 تا 3.2 میلیارد نفر کمبود آب را تجربه خواهند کرد و 600 میلیون نفر نیز گرسنه خواهند ماند.

 

سطح آب دریا به میزان بیش از سه فوت در اطراف نیویورک بالا خواهد آمد . سیل به طور بالقوه راکاویز کنی آیلند و بخش اعظم بروکلین جنوبی و کویینز و بخش کوچکی از لانگ آیلند سیتی آستوریا را در بر خواهد گرفت.

میدوز کرونا پارک کویینز و بخشهای پایینتر منهتن و جزیره شرقی بندرگاه شمالی و پل و گذرگاههای ورازانو زیر آب رفته و تلفات عظیمی به بار خواهند آورد.

 

پیش بینی می شود خطر شیوع تب استخوانی بر اثر تغییرات آب و هوایی تا ابتلای 3.5 میلیارد نفر گسترش پیدا کند. (IPCC)

 

دست به دست هم دادن گرمایش جهانی زمین و سایر عوامل دخیل بسیاری از اکوسیستمها را تحت فشار و محدودیت  قرار خواهد داد تا این اکوسیستمها به منظور تطبیق و هماهنگی با تغییرات آب و هوایی توانایی های طبیعی خود را افزایش دهند. سطح دی اکسید کربن در اتمسفر به بیشترین میزان خود طی 650,000 سال گذشته خواهد رسید.

 

PH سطح اقیانوس ها بطور باور نکردنی به کمتر از 0.5 خواهد رسید. یعنی به کمترین میزان خود طی 20میلیون سال گذشته. توانایی موجودات زنده دریایی و ارگانیسم هایی نظیر مرجانها خرچنگها و صدف های دریایی خوراکی برای ایجاد پوسته محافظ دچار آسیب خواهد شد.آب شدن یخهای دایمى زمین به همراه سایر عوامل زمین را به منبعی از انتشار کربن تبدیل خواهد نمود. بدان معنی که  میزان انتشار دی اکسید کربن به اتمسفر به نسبت جذب آن به مراتب بیشتر خواهد بود.

 

اگر دمای جهانی توسط بخشهای پیش از صنعت  2 تا 3 درجه افزایش پیدا کند تقریباً 20 الی 30 درصد از گونه های شناسایی شده در سال 2007 منقرض خواهند گردید. مناطق آب و هوایی جدید که در بیش از 39 درصد از سطح زمین گسترش پیدا خواهد نمود به سرعت چهره زمین را  تغیر خواهد داد.

 

 یک چهارم گونه های گیاهی و جانوری زمین (بالغ بر میلیونها گونه) منقرض خواهند شد. گزارش های  IPCC نسبت به  بی حاصل بودن مذاکرات تغییرات آب و هوایی  کنونی و قابلیت و زمینه اجرایی آن هشدار می دهد . وقوع خشکسالی سطح رطوبت جنوب غربی امریکا و شمال مکزیک و محتملاً بخشهایی از اروپا آفریقا و خاورمیانه را کاهش خواهد داد. و به دنبال آن شن های روان (درست مانند سال 1930 در امریکا) به راه خواهند افتاد.

 

یکی از الگوهای موجود  پیشگویی می کند طول روز زمینی به میزان 0.12 میلی ثانیه کوتاهتر خواهد شد. افزایش دما سبب گسترش اقیانوس از استوا تا دو قطب می شود. یکی از دلایل اینکه آب از دو قطب جابجا می شود گسترش اقیانوس آتلانتیک شمالی در نزدیکی قطب شمال می باشد. قطب شمال و جنوب نسبت به محور چرخش زمین به یکدیگر نزدیک خواهند شد و از این رو سبب وقوع سرعت بیشتر گردش زمین می شوند.