کشف قبرهایی باستانی با جمجمه‌هایی اضافی در آن‌ها
کشف قبرهایی باستانی با جمجمه‌هایی اضافی در آن‌ها
مجله علمی ایلیاد - آداب و رسوم کفن‌ودفن تاریخی کودکان در سراسر دنیا، اغلب خاص است، اما هر از گاهی چیزی دانشمندان را از هدفشان باز می‌دارد. یک کفن‌ودفن باستانی که به تازگی در سالانگو اکوادور کشف شده که منحصربه‌فرد است؛ دو نوزاد به گونه‌ای دفن شده بودند که سرشان با جمجمه‌های کودکان دیگر پوشیده شده بود.
بر اساس تیم تحقیقاتی، این اولین نمونه‌ی شناخته شده از کاربرد جمجمه‌های کودکان به‌عنوان یک پوشش سر در قبر است. بقایای کشف شده به‌عنوان بخشی از یک حفاری یافت شدند که بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ انجام شده بود. به طور کلی، در این حفر ۱۱ جسد از فرهنگ گوانگالا پیدا شدند که به ۲،۶۰۰ تا ۲،۱۰۰ سال پیش بازمی‌گردند.
این افراد شامل هشت نوزاد، دو بزرگسال و یک کودک بودند که همراه با مجموعه‌ای از اجسام مربوط به آداب و رسوم دفن شده بودند و دو کودک دیگر همراه با مجسمه‌های سنگی در اطراف سرشان مدفون شده بودند. دو نوزاد دیگر دارای دو پوشش سرِ غیرعادی ساخته شده از جمجمه بودند.
محققان به رهبری انسان‌شناس «سارا جونگست» از دانشگاه کارولینای شمالی در شارلوت، در مقاله‌شان نوشتند: «در این اکتشاف، یک سنت کفن‌ودفن سنتی را یافتیم. این یافته‌های به دست آمده از سالانگو یک شیوه‌ی کفن‌ودفن به شدت خاص را نشان می‌دهند که در آن، نوزادِ مُرده با یک کلاه ساخته شده از جمجمه‌ی کودکان دیگر دفن شده‌اند.»
یکی از نوزادان حدوداً ۱۸ ماهه بوده که سرش در جمجمه‌ی یک کودک ۴ تا ۱۲ ساله قرار داده شده بود. دومین نوزاد بین ۶ تا ۹ ماه سن داشته و جمجمه‌ی یک کودک ۲ تا ۱۲ ساله بر روی سرش قرار داده شده. علامت‌های برش و لبه‌های صاف بر روی سرپوش نوزاد بزرگ‌تر نشان می‌دهد که این کلاه در زمان مرگ کودک ساخته شده بود و صورت کودک به سمت طاق جمجمه قرار داده شده بود. هر دو کلاه به سر نوزادان چسبیده بود.
از آنجایی که صفحات جمجمه‌ی جوش نخورده در مکان‌های درستی یافت شدند، این تیم تصور می‌کند که هنوز بافت نرم بر روی جمجمه‌ها وجود داشته تا این کلاه‌های جمجمه‌ای را در کنار یکدیگر قرار دهد. مشخص نیست که این نوزادان و کودکان به چه علت مرده‌اند، اما این حقیقت که آن‌ها مدت کوتاهی پس از ریزش خاکستر آتشفشانی دفن شدند و همچنین این حقیقت که استخوان‌ها علائم سوء‌تغذیه را نشان می‌دهند، حاکی از آن است که غذا به دلیل آن بلایای طبیعی کمیاب شده بود. کمبود مواد غذایی و قحطی به آسیب‌پذیرترین اعضاء خانواده، یعنی نوزادان و سالمندان، بیشتر آسیب می‌رساند.
البته، در اینجا باید به این موضوع فکر کرد و شواهد بیشتری برای پشتیبانی از چنین فرضیه‌ای نیاز است. این تیم در حال انجام تحلیل دی‌ان‌ای و ایزوتوپ است که می‌تواند اطلاعات بیشتری را ارائه دهد. در مورد کلاه‌ها نیز این احتمال وجود دارد که بخشی از مراسم سنتی در زمان انفجار آتش‌فشان باشد، اگر چه این مسئله مشخص نیست.
چیزی که می‌دانیم این است که سرها به طور نمادین برای مردمان گوانگالا اهمیت داشتند و این کودکان اغلب با تشریفات ویژه و مراسم‌های مفصلی دفن می‌شدند. تحلیل‌های دی‌ان‌ای و ایزوتوپ می‌توانند به کشف این ماجرا کمک کنند که آیا کودکانی که جمجمه‌های آن‌ها به کلاه تبدیل شده با نوزادان نسبتی داشته‌اند و تاریخ دقیق این مراسم چه زمانی بوده است؟