فعالیت مغناطیسی خورشید چگونه است؟
فعالیت مغناطیسی خورشید چگونه است؟
مجله علمی ایلیاد - اخترفیزیکدانان با بررسی ستاره‌های مشابه به خورشید، دریافته‌اند که فعالیت مغناطیسی خورشید کمتر از ستاره‌های مشابه آن است. نتایج این بررسی‌ها در مجله‌ی Science به اطلاع عموم رسیده است.
نتایج این مطالعه می‌تواند حامی نظریه‌ای باشد که اذعان دارد خورشید در نیمه‌ی راه زندگی خود قرار دارد و در حال وارد شدن با یک فاز آرام‌تر از زندگی خود است یا شاید نشان دهنده‌ی این موضوع باشد که خورشید بیشتر از چیزی که در گذشته نشان داده، قابلیت‌های مغناطیسی دارد.
«تیمو رینهولد» به‌عنوان محقق موسسه‌ی ماکس پلانک تحقیقات منظومه‌ی شمسی در آلمان، می‌گوید: «خورشید نیز می‌تواند در آینده به میزان فعالیت ستاره‌های مشابه برسد.»
خاصیت مغناطیسی یک ستاره می‌تواند منجر به پرتاب وحشتناک شعله‌های انفجاری و مواد کرونال به بیرون شود که این موارد می‌توانند باعث بروز آشفتگی در سیاره‌های اطراف ستاره شوند. اگر این پرتاب‌های انفجاری عظیم به زمین برخورد کنند، ماهواره‌های اطراف زمین از کار می‌افتند و شبکه‌های برق قطع می‌شوند، ولی با این حال مناظر زیبایی ساخته می‌شوند.
میدان‌های مغاطیسی همچنین می‌توانند لکه‌های تیره و درخشان را بر روی سطح ستاره‌ها باعث شوند. این خصوصیات سطحی در زمان بروز تغییرات در فعالیت‌های مغناطیسی تغییر می‌کنند و در نتیجه‌ی آن درخشندگی ستاره‌ها متفاوت از قبل می‌شود.
ستاره‌شناسان از زمانی که گالیله تلسکوپ خود را در سال ۱۶۱۰ میلادی به سمت خورشید گرفت، در حال رصد مغناطیس خورشید هستند. فعالیت‌های مغناطیسی خورشید در بازه‌های ۱۱ ساله در حال کم و زیاد شدن بوده، ولی به‌طور کل خورشید از این نظر همیشه آرام به نظر رسیده است. شواهد کشف شده توسط دانشمندان نشان می‌دهد که این وضعیت به مدت ۹۰۰۰ سال بر روی خورشید ثابت باقی مانده است.
از آنجا که دیگر ستاره‌ها بسیار از ما دور هستند، تا سال ۲۰۰۹ تغییرات کوچک در روشنایی آن‌ها را نمی‌شد به آسانی تشخیص داد، ولی در سال ۲۰۰۹ تلسکوپ فضایی کپلر ماموریت خود را آغاز کرد و تحولی در این زمینه ایجاد شد.
رینهولد و همکارانش از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱۳ به مقایسه‌ی وضعیت ستاره‌هایی که سن، گرانش سطحی، ترکیبات شیمیایی و دمای مشابه خورشید داشته‌اند، پرداخته‌اند. آن‌ها همچنین ستاره‌هایی که سرعت گردش مشابه خورشید داشته‌اند را نیز زیر نظر گرفته‌اند. محققین ستاره‌های مورد بررسی را به دو گروه تقسیم کردند که شامل ۳۶۹ ستاره‌ی مشابه خورشید که دوره‌ی گردش ۲۰ تا ۳۰ روزه داشته‌اند و ۲،۸۹۸ ستاره‌ای که دوره‌ی گردش آن‌ها قابل تشخیص نبوده است، می‌شدند.
آن‌ها دریافته‌اند که گروه اول ستارگان تا پنج برابر فعالیت مغناطیسی بیشتری از خورشید دارند؛ در صورتی که گروه دوم ستارگان مانند خورشید وضعیت مغناطیسی آرامی را تجربه می‌کنند.
دانشمندان نظریه‌های مختلفی برای کم بودن فعالیت مغناطیسی خورشید طی ۹۰۰۰ سال گذشته مطرح کرده‌اند، ولی هیچکدام از آن‌ها را نمی‌توان قطعی دانست و باید تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.