اسکلت کامل این فیل در سایت شونینگن آلمان کشف شده است. شهرت این سایت به خاطر کشف نیزههای چوبی است که از آنها برای سلاخی اسبها و دیگر پستانداران استفاده میشده است.
دکتر «جوردی سارانگلی» از دانشگاه توبینگن، میگوید: «ما هر دو عاج ۲.۳ متری، فک پایین، تعداد زیادی از مهرههای کمر و استخوانهای بزرگ مربوط به پای فیل را کشف کردهایم. ارتفاع این فیل حدود ۳.۲ متر بوده و وزنی تقریباً ۶.۸ تنی داشته است. بنابراین میتوان گفت که جثهی آن از فیلهای آفریقایی کنونی بزرگتر بوده است. این حیوان به احتمال زیاد در اثر کهولت سن مُرده و اثری از اینکه شکار شده باشد، کشف نشده است. فیلها زمانی که پیر یا مریض میشوند در نزدیکی یا درون آب میمانند. نشانههای گاز گرفتگی متعددی بر روی استخوانها قابل مشاهده است و میتوان گفت که شکارچیان گوشتخوار نیز پس از مرگ حساب جسد آنرا رسیدهاند. البته هومونینها نیز در آن زمان از فیلها تغذیه میکردهاند.»
باستانشناسان بقایایی از وسایل شکار را نیز در نزدیکی فیل کشف کردهاند که این بقایا نشان میدهند ابزارآلات سنگی در آن دوران مجدداً توسط شکارچیان تیز میشدهاند. دکتر سرانگلی میگوید: «شکارچیان عصر حجر احتمالاً گوشت، تاندونها و چربیها را از لاشهی شکار جدا میکردهاند. فیلهایی که میمردهاند به احتمال زیاد منبع غذایی هومونینهای آن دوره محسوب میشدهاند. اگر چه هومونینهای عصر پارینهسنگی شکارچی بودهاند، ولی دلیلی نداشته که خود را درگیر خطر شکار فیلها کنند. فیلهایی که عاجهای مستقیم داشتهاند، بخشی از طبیعت اطراف محسوب میشدهاند و هومونینها میدانستهاند که این فیلها اغلب در کنار برکهها میمیرند. با شواهدی که از سایت شونینگن بهدست آمده است، دیگر نیاز نیست دنبال دلیل دیگری برای رد کردن این نظریه گشت که شکار فیلهای غولپیکر نیز رخ میداده است. البته باید در نظر داشت که شواهد همیشه مقداری شک و تردید نیز در بیننده باقی میگذارند.»
نتایج مطالعات این تیم طی مقالهای در مجلهی Archäologie in Deutschland منتشر شده است.