کشف منشاء جدیدی از دنباله‌دارها در منظومه‌ی شمسی
کشف منشاء جدیدی از دنباله‌دارها در منظومه‌ی شمسی
مجله علمی ایلیاد - دنباله‌دارها اجرام یخی هستند که معمولاً در درون منظومه‌ی شمسی یافت می‌شوند، اگرچه بر اساس کشفیات اخیر، آن‌ها در خارج از سامانه‌ی خورشید نیز یافت می‌شوند. دنباله‌دارها وقتی فعال می‌شوند که به خورشید نزدیک شوند؛ در این هنگام، تابش خورشید هسته‌ی آن‌ها را حرارت داده و یک ماهیت بی‌دوام و زودگذر به آن‌ها می‌دهد. حیرت‌آور است که تعداد زیادی از دنباله‌دارها، با دوره‌ی تناوب مداری کمتر از ۲۰ سال به‌دور خورشید می‌گردند.
این اجرام، دنباله‌دارهای خانواده‌ی مشتری یا همان «JFCs» نامیده می‌شوند. یک مطالعه‌ی جدید نشان داده است که فراتر از مشتری، یک منطقه وجود دارد که به‌عنوان نگهبانِ دروازه‌ی این اجرام درون منظومه‌ی شمسی عمل می‌کند.
این فرآیند چند مرحله دارد؛ برای شروع، دنباله‌دار فقط یک جرم دیگر در ماوراء مدار نپتون خواهد بود. مواجهه‌های نزدیکِ گاه و بیگاه با این سیاره‌ی غول‌پیکر آبی، می‌تواند دنباله‌دار را به مدار اطراف خورشید نزدیک‌تر کند؛ اما نه خیلی نزدیک، زیرا بین مدارهای نپتون و مشتری گیر می‌کند. در این لحظه، دنباله‌دار به بخشی از خانواده‌ی دنباله‌دارهای قنطورسی تبدیل می‌شود.
در این مطالعه، شبیه‌سازی‌ها نشان دادند که یک منطقه‌ی دونات مانند وجود دارد که قنطورسی‌ها را قادر می‌سازد تا به دنباله‌داری از خانواده‌ی مشتری تبدیل شوند. آن‌ها با گذشت زمان توسط گرانش غول‌های گازی جذب می‌شوند و به حرکت در این منطقه پایان می‌دهند.
یکی از نویسندگان مطالعه به‌نام «والتر هریس» از دانشگاه آریزونا می‌گوید: «آن‌ها به مدت چندین میلیون سال به حرکت خود ادامه می‌دهند. ما می‌دانیم ۳۰۰ دنباله‌دار قنطورسی وجود دارد که می‌توانیم از طریق تلسکوپ آن‌ها را مشاهده کنیم، اما این فقط نوک یک کوه یخ متشکل از ۱۰ میلیون از این اجرام است.»
درک حرکت این اجرام کار آسانی نیست و شبیه‌سازی‌ها در اینجا به کمک ما می‌آیند. این تیم کار خود را با شبیه‌سازی اجرام فرانپتونی آغاز کرد و نزدیک شدن آن‌ها به خورشید را رصد می‌کند.
«کاترین ولک» یکی دیگر از نویسندگان این مقاله و دانشمندی که در زمینه‌ی اجرام کمربند کویپر، دینامیک سیاره‌ای و سیارات خارج از منظومه‌ی شمسی تحقیق می‌کند، می‌گوید: «ماهیت پُر هرج‌و‌مرج مدارات دنباله‌دارها، مسیرهای دقیق این قنطورسی‌ها برای تبدیل شدن به JFCs را مبهم و تار می‌کند. این امر موجب شده شناسایی منشاء دقیق آن‌ها و مسیر آتی‌شان دشوار گردد.»
معروف‌ترین شی در این منطقه، «29P/Schwassmann–Wachmann1» یا «SW1» نام دارد که یک دنباله‌دار به طول ۶۰ کیلومتر است. بر اساس شبیه‌سازی‌ها، SW1 قرار است طی ۴۰ هزار سال آینده رو به جلو حرکت کند و دانشمندان معتقدند که این دنباله‌دار، درخشندگی خیره‌کننده‌ای خواهد داشت، درخشان‌تر از هر چیزی که تاکنون در تاریخ ثبت شده است.