چرا ما چهره‌هایی را در اشیاء بی‌جان می‌بینیم؟

چرا ما چهره‌هایی را در اشیاء بی‌جان می‌بینیم؟
چرا ما چهره‌هایی را در اشیاء بی‌جان می‌بینیم؟
مجله علمی ایلیاد – چه تصویر فردی مشهور در چاله‌های ماه باشد، چه چهره‌ای ناشناخته در قسمت‌های سوخته‌ی نان، با وجود اینکه می‌دانیم آنچه که می‌بینیم واقعاً چهره‌ی یک انسان نیست، اما مغز ما توانایی خارق‌العاده‌ای در تشخیص چهره‌ی انسان در اشیاء بی‌جان دارد. طبق مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی Psychological Science منتشر شده است، این توهم طنزگونه بر اثر مکانیسم‌هایی عصبی که وظیفه‌ی تشخیص و پردازش چهره‌ها در طول شبانه‌روز را دارند، در مغز ما پدید می‌آید.

این پدیده‌ی روان‌شناختی با نام «پاریدولیای چهره» شناخته می‌شود و به تمایل مغز ما به دیدن چهره‌ی انسان‌ها در اشیاء بی‌جان مربوط می‌شود؛ چه تکه‌های میوه باشد، چه سنگ‌های بی‌نظم در تصاویر مریخ. این پدیده در حقیقت کار نورون‌های عصبی است که اطلاعات رسیده از چشم را بر اساس تصاویر از قبل شناخته‌شده، مقایسه و پردازش می‌کند. تحقیقاتی که در گذشته انجام شده بود، نشان می‌داد که این نورون‌ها مستعد سازگاری حسی در مغز هستند، در نتیجه آن‌ها نتایج خود را بر اساس ورودی‌های قبلی اصلاح می‌کنند.

«کالین پالمر» نویسنده‌ی این تحقیق، درباره‌ی این پدیده می‌گوید: «اگر به‌طور مکرر تصاویری از چهره‌هایی مشاهده کنید که به سمت چپ شما نگاه می‌کنند، درک شما به مرور زمان تغییر خواهد کرد؛ به‌گونه‌ای که چهره‌ها را تنها در یک جهت می‌توانید تشخیص دهید، تصور شما از چهره‌ها کاملاً متفاوت از چیزی خواهد شد که در واقعیت وجود دارند.» برای اثبات این پدیده‌ی روان‌شناختی، محققان مجموعه تصاویری از اشیاء بی‌جان را به داوطلبان نشان دادند که اَشکالی شبیه به چهره‌ی انسان در آن‌ها وجود داشت؛ نتایج جالب توجه بود، اکثر داوطلبان توجه خود را به سمت شکل‌های مشابه با چهره‌‌ی انسان هدایت می‌کردند.

نتایج زمانی جالب‌تر شد که محققان پس از ارائه‌ی تصاویری از اشیاء مانند توپ بولینگ، کیف و تکه‌های نان و میوه که اینگونه به‌نظر می‌رسید که مستقیماً به سمت ناظر نگاه نمی‌کنند، چهره‌هایی از انسان‌های واقعی را به داوطلبان نشان دادند که کاملاً از روبه‌رو بودند و مستقیماً به چشم ناظر نگاه می‌کردند. اکثر داوطلبان حس می‌کردند که چهره‌های واقعی مستقیماً به آن‌ها نگاه نمی‌کنند و این تاثیر نتیجه‌ی پاریدولیای چهره‌ای بود که از اشیاء به نورون‌های عصبی آن‌ها منتقل شده بود.

پالمر در خصوص این نتایج، می‌گوید: «این شواهدی از همپوشانی در مکانیسم‌های عصبی است که در صورت مواجهه با پاریدولیا و فوراً پس از آن مواجهه با چهره‌های واقعی پدید می‌آید.» محققان اذعان دارند که تمایل به دیدن چهره‌ها در اشیاء بی‌جان، نتیجه‌ی یک سازگاری تکاملی در فرگشت چشم و مغز انسان است؛ چرا که انسان برای بقا نیاز به تعاملات اجتماعی دارد و این بدیهی است که کسب این مهارت حیاتی برای گونه‌ای اجتماعی مانند انسان، تکیه‌گاهی در جهت شکوفایی و زنده بودن برای رفع نیازهایش بوده است.
مترجمعلی عمانی - مجله علمی ایلیاد
مجله ایلیاد رادر اینستاگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر تلگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر آپارات دنبال کنید...مطالب مشابه● زندگی در ارتفاعات چه تاثیری بر روی سوخت‌وساز بدن دارد؟● چرا انسان طی تکامل به موهای فرفری رسید؟● چرا برخی از مردم از خون می‌ترسند؟● انسان در چه سنی کمترین خواب را دارد؟● کشف اثرات منفی جدید برای سیگارهای الکترونیکی● زنان بوی مردان مجرد را تشخیص می‌دهند● بارداری بر روی مغز ماردان چه تاثیری دارد؟● انسان طی یک میلیون سال آینده چه شکل خواهد بود؟● فرضیه‌ای جدید در مورد مرگ بروس‌لی● داستان افتادن دندان‌ها در انسان‌جدیدترین مطالب● آمار سرقت پس از قانون کاهش مجازات ● چطور لکه‌های مداد را از روی دیوار پاک کنیم؟● غلبه بر یکی از محدودیت‌های قانون اول ترمودینامیک● باکتری‌ها چگونه به مغز حمله می‌کنند؟● دانشمندان گامی دیگر به اینترنت کوانتومی نزدیک‌تر شده‌اند● چطور ویتامین B12 مورد نیاز بدن‌مان را تامین کنیم؟● ورود اورانیوم به خاک چه ارتباطی با کودهای کشاورزی دارد؟● آیا گیاهان هم صدا دارند؟● چطور در خانه توت فرنگی بکاریم؟● شواهد جدید برای مدل استاندارد کیهان‌شناسی● چطور جلوی استفراغ شیرخوار را بگیریم؟● سیاره‌ی ناهید فعالیت‌های آتشفشانی دارد● چطور برای یک سفر کمپینگ آماده شویم؟● قدیمی‌ترین نشانه‌های برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین● تصویری فوق‌العاده از یک برج پلاسمایی بر روی سطح خورشید● چگونه با عدم تعادل شیمیایی در مغز برخورد کنیم؟● کشف درخشان و داغِ جیمز وب● پنج فایده‌ی دارچین برای سلامتی● کدام حیوان بلندترین گردن را در قلمرو حیوانات داشته است؟● چطور رادیاتور خودرو را تخلیه و تعویض کنیم؟