احساس خستگی می‌کنید؟
احساس خستگی می‌کنید؟
مجله علمی ایلیاد - دانشمندان دانشگاه جانز هاپکینز، با استفاده از اسکن‌های ام‌آر‌آی و مدل‌سازی کامپیوتری، نواحی از مغز انسان که کنترل کننده‌ی میزان خستگی هستند را شناسایی کرده‌اند. محققین مدعی هستند که این یافته‌ها می‌توانند به توسعه‌ی استراتژی‌ها و رفتارهایی بیانجامد که به سلامت افراد جامعه منجر شوند. نتایج تحقیقات دانشمندان در این زمینه در مجله‌ی Nature Communications منتشر شده است.
دکتر «ویکرام چیب» از دانشگاه جانز هاپکینز به‌عنوان سرپرست این تحقیق، می‌گوید: «ما فرآیندهای فیزیولوژیک درگیر در خستگی را می‌دانیم. از این فرآیندها می‌توان به تجمع اسید لاکتیک در ماهیچه‌ها اشاره کرد. با این حال، در مورد اینکه حس خستگی چگونه در مغز پردازش می‌شود و مغز چگونه و به چه میزان برای غلبه بر خستگی تلاش می‌کند، هنوز کمتر شناخته شده است.»
دانستن اینکه کدام بخش‌های مغز تلاش‌های مرتبط با غلبه بر خستگی را کنترل می‌کنند، می‌تواند در جهت یافتن راه‌های درمان خستگی موثر واقع شود. دکتر چیب برای انجام این تحقیق ابتدا راهی جدید برای کم کردن میزان احساس خستگی ابداع کرد. وی از ۲۰ شرکت‌کننده خواست تا واکنش فیزیکی خود به احساس خستگی را مکتوب کنند. وی حسگری را به شرکت‌کنندگان داد تا آن‌را در دست گرفته و بفشارند.
زمانی که این کار ۱۷ بار و هر بار ده مرتبه تکرار شد، شرکت‌کنندگان در واقع خسته بودند و ادامه‌ی کار مورد توجه محققین قرار گرفت. محققین در واقع از برنامه‌های کامپیوتری برای اندازه‌گیری احساسات شرکت‌کنندگان نسبت به خستگی استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که شرکت‌کنندگان در زمان خستگی کمتر تمایل دارند برای خلاصی از ادامه‌ی کار، بیشترین تلاش خود را بکنند.
محققین در هنگام انجام این آزمایش‌ها، با استفاده از اسکن ام‌آر‌آی دریافتند که کدام نورون‌ها بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند. آن‌ها فهمیدند که در این زمان‌ها، فعالیت ناحیه‌ای از مغز که «اینسولا» نام دارد، افزایش پیدا می‌کند.
آن‌ها دریافتند که قشر حرکتی مغز در زمانی که شرکت‌کنندگان تصمیم خود را در واکنش به احساس خستگی گرفته‌اند، غیرفعال می‌شود. در گذشته نیز ثابت شده بود که فعالیت قشر حرکتی مغز در زمان انجام کارهای تکراری خسته‌کننده، کاهش پیدا می‌کند و به تناسب آن سیگنال‌های فرستاده شده به ماهیچه‌ها کمتر می‌شود.
به این ترتیب، احتمالاً خستگی از عدم درک شخص از توانایی‌های خود به نسبت فعالیت واقعی قشر حرکتی ناشی می‌شود. با این یافته‌ها دانشمندان امیدوار هستند بتوانند راهی فیزیکی یا شیمیایی پیدا کنند که عملکرد افراد را افزایش دهند.