رویکردهایی که تاریخ انفجار بزرگ و در نتیجه عمر جهان را تخمین میزنند، بر ریاضیات مدلسازی محاسباتی تکیه دارند و بر اساس فواصل، عمر قدیمیترین ستارهها و رفتار کهکشانها را تخمین میزنند و نرخ انبساط جهان را بهدست میآورند. ایدهی محاسبات در این نوع رویکرد، بر مبنای مدت زمانی است که طول میکشد تا همهی اجرام موجود در جهان به حالت اولیهی خود برگردند.
مترجم | امید محمدی - مجله علمی ایلیاد |