آیا روزی تعداد مبتلایان کووید ۱۹ به صفر خواهد رسید؟
آیا روزی تعداد مبتلایان کووید ۱۹ به صفر خواهد رسید؟
مجله علمی ایلیاد - اکثر دانشمندان معتقدند که ردیابی تماس‌های مبتلایان به کووید ۱۹ و قرنطینه کردن آن‌ها در کنار فاصله‌گذاری اجتماعی و پوشیدن ماسک می‌تواند جلوی شیوع بیشتر این بیماری را بگیرد. کره‌ی جنوبی، تایوان، چین و نیوزلند این رویکردها را استفاده کرده و کنترل ویروس را در دست گرفته‌اند.
برخی از کشورها مانند نیوزلند، به‌طور کل ویروس را به مدت ۱۰۰ روز نابود کردند و طی صد روز هیچ ابتلای جدیدی نداشتند، ولی پس از آن مجدداً ویروس از طریق مسافرت‌های بین‌المللی وارد این کشور شد. بنابراین کم کردن تعداد مبتلایان با رویکردهای گفته شده ممکن است، ولی صفر کردن تعداد مبتلایان بسیار دشوار است. برای این کار باید کنترل مرزها به شدت انجام شود و از همه‌ی مسافران قبل و بعد از مسافرت نمونه‌گیری شود تا بتوان از ورود ویروس به کشور جلوگیری کرد و به نظر می‌رسد این کار را بتوان غیرممکن محسوب کرد.
کارآمدترین راه برای کنترل شیوع کووید ۱۹، استفاده از مکانیسم سیستم دفاعی بدن است. معمولاً کسی که به یک ویروس آلوده می‌شود، سیستم دفاعی بدن وی در مقابل هجوم مجدد ویروس ایمن می‌شود؛ هر چند تعداد مبتلایان محدودی وجود دارند که مجدداً به ویروس مبتلا شده‌اند.
چیزی که از آن به عنوان ایمنی گله‌ای یاد می‌شود، این است که به اعتقاد برخی از دانشمندان اگر ۵۰ تا ۷۰ درصد مردم به کروناویروس جدید آلوده شده و در مقابل آن ایمن شوند، این بیماری از بین می‌رود. در حال حاضر تعداد خیلی کمتری از مردم جهان به این ویروس آلوده شده‌اند و با این حال، تعداد کشته‌های این بیماری خیلی بالا رفته است. در نیویورک مطالعات نشان داده‌اند که ۲۳ درصد مردم به ویروس آلوده شدند که کشته‌های خیلی زیادی نیز در پی داشته است.
جاهایی مانند نیویورک در صورت بروز موج‌های بعدی بیماری با احتمال کمتری دچار وضعیت بحرانی می‌شوند، چون بخش کثیری از جمعیت در مقابل بیماری مصون هستند. با در نظر داشتن این موارد، بسیاری از کشورها پیگیری راهبرد ایمنی گله‌ای را کنار گذاشته‌اند؛ زیرا در مورد این ویروس کار خطرناکی به نظر می‌رسد.
راهبرد دیگری که شاید بتواند تعداد مبتلایان را به صفر برساند، واکسیناسیون در برابر بیماری است. در حال حاضر ۲۰۰ واکسن در سراسر دنیا برای مقابله با کووید ۱۹ در حال ساخت است، ولی اینکه یکی از آن‌ها در جلوگیری از بروز بیماری و همچنین کنترل شیوع بیماری کارآمد باشد، هنوز هم محل سوال است. سازمان غذا و دارو ایالات متحده، تنها واکسن‌هایی را مورد تایید قرار می‌دهد که حداقل ۵۰ درصد کارایی را داشته باشند.
واکسنی که بتواند کارایی مناسبی داشته باشد، باید به میزانی تهیه شود که بتوان بالغ بر ۷ میلیارد انسان روی زمین را با آن واکسینه کرد. شرکت «آسترازنکا» که یکی از پیشروترین برنامه‌ها برای تولید واکسن را در اختیار دارد، در حال برنامه‌ریزی برای تولید ۲ میلیارد دوز واکسن است که برای این کار تا آخر سال ۲۰۲۱ برنامه‌ریزی کرده است، بنابراین واکسیناسیون کل مردم دنیا سال‌ها زمان می‌برد.
در سال ۱۹۷۷ آخرین مورد بیماری آبله ده سال پس از اینکه سازمان بهداشت جهانی برنامه‌ی مقابله با این بیماری را شروع کرد، مشاهده شد. در نهایت دویست سال پس از اینکه اولین واکسن آبله ساخته شد و ۳۰ سال پس از اینکه سازمان بهداشت جهانی برنامه‌های مقابله‌ای خود را شروع کرد، آبله در همه‌ی کشورهای جهان به‌جز افغانستان و پاکستان از بین رفت.
به هر حال، شاید واکسن را بهترین راه برای به صفر رساندن تعداد بیماران مبتلا به کووید ۱۹ می‌دانیم، ولی باید در این مورد نیز واقع‌بین باشیم و بدانیم به این زودی‌ها از بین بردن بیماری در همه جای دنیا تقریباً غیرممکن است.