زئولیت یک مادهی معدنی غیرسمی، متخلخل و کریستالی آبدار است که جاذب بودن و تبادل یونی از خصوصیات بارز آن محسوب میشود. زئولیت میتواند میکروبهای مضر و سموم محلول و غیرمحلول موجود در آب آشامیدنی را از بین ببرد.
۲،۷۰۰ سال پیش، مهندسین یونانی و رومی از زئولیت در ترکیب با سیمان برای ساخت سازههای بزرگ، پلها و سدها استفاده میکردند. تا کنون تصور بر این بودن که تا ابتدای قرن بیستم میلادی از زئولیت بهعنوان مادهای برای تصفیهی آب استفاده نشده است. همچنین تا کنون محققین فکر میکردند قدیمیترین نمونه از تصفیهی آب در اروپا و جنوب آسیا انجام شده است.
دکتر «کنت بارنت» از دانشگاه سینسیناتی، میگوید: «مایاها سیستم تصفیهی آب خود را ۲۰۰۰ سال قبل از اروپاییهای راه انداخته بودند. جالب اینجا است که سیستم طراحی شده توسط مایاها هنوز پس از بالغ بر ۲۰۰۰ سال قابل استفاده است.»
دکتر بارنت و همکارانش با استفاده از اشعهی ایکس، زئولیت و کوارتز کریستالی شده را در رسوبات مخزن آب شهر تیکال شناسایی کردند. آنها با ردگیری این عناصر دریافتند که منشاء این سیستم به ۱۸ کیلومتری شمال تیکال میرسد.
سیستم تصفیهی زئولیتی از مایاها در برابر باکتریهای موجود در آب محافظت میکرده است. دکتر «دیوید لنتز» از همکاران این تحقیق، میگوید: «مایاها دریافتهاند که این مواد باعث بهوجود آمدن آب تمیز و شیرین میشوند. سیستمهای تصفیهی آب در تمدنهای دیگری مانند یونان و مصر و جنوب آسیا نیز وجود داشته، ولی این سیستم اولین سیستم در دنیای جدید باستان محسوب میشود. مایاها در محیطی گرمسیری زندگی میکردهاند و به همین خاطر نوآوری یکی از ارکان اصلی زندگی آنها بوده است.»
نتایج این تحقیق در مجلهی Scientific Reports منتشر شده است.