چه چیزی یخ‌های مریخ را از بین برده است؟
چه چیزی یخ‌های مریخ را از بین برده است؟
مجله علمی ایلیاد - انرژی گرمایی درون مریخ نیز وجود دارد و این اعتقاد هست که میلیاردها سال پیش این انرژی به حدی بوده که می‌توانسته مقداری از یخ‌های سطحی این سیاره‌ی سرخ را به آب تبدیل کند و به این ترتیب، محیط سیاره را برای بروز حیات مساعد کرده است.
مطالعه‌ی مریخ نشان داده است که این سیاره حدود ۴ میلیارد سال پیش بر روی سطح خود آب داشته است. شاهد این مدعا مواد معدنی کشف شده بر روی مریخ هستند که فقط در محیط‌های غنی از آب ایجاد می‌شوند و می‌توان گفت تنها در رودخانه‌های باستانی مریخ می‌توانند ایجاد شده باشند.
در زمان مورد ادعا، خورشید تا ۳۰ درصد نور کمتری داشته است و مریخ نیز میدان مغناطیسی خود را در ابتدای شکل‌گیری از دست داده بود و بنابراین وزش بادهای خورشیدی باعث شده اتمسفر مریخ از روی آن پراکنده شود. بنابراین وجود آب بر روی مریخ بدون منبع گرمایی لازم، تقریباً غیرممکن بوده است.
دکتر «لوجندرا اوجا» و همکارانش از دانشگاه راتگرز، پیشنهاد جالبی در این زمینه ارائه کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند که احتمالاً انرژی گرمایی درون مریخ باعث شده آب در زیر سطح آن به‌صورت مایع درآمده و به همان صورت باقی بماند و این وضعیت میلیون‌ها و یا حتی میلیاردها سال ادامه داشته است.
دانشمندان با مدل‌سازی سال‌های اولیه‌ی مریخ به این نتیجه رسیده‌اند که واپاشی عناصر رادیواکتیوی مانند اورانیوم، توریوم و پتاسیوم در پوسته و جبه‌ی مریخ، انرژی لازم برای ذوب کردن لایه‌ی یخی مریخ را فراهم کرده است. دانشمندان می‌گویند: «هیچ شکی وجود ندارد که مریخ حاوی آب بوده است، بنابراین این پرسش پیش می‌آید که اگر ۴ میلیارد سال پیش سطح مریخ واقعاً سرد بوده است، پس چگونه شواهد وجود آب مایع در آن دوران شامل کانال‌های آبی و عناصر شیمیایی خاص به‌دست آمده است.»
محاسبات محققین نشان داده که با در نظر گرفتن وجود غلظت‌های بیشتر از عناصر رادیواکتیو در گذشته‌های دور می‌توان گفت که در برخی از مناطق سطح مریخ ۴ برابر امروزه گرما فراهم بوده که برای ذوب کردن یخ روی مریخ با ضخامت حداکثر ۲ کیلومتری کافی بوده است.
ذوب شدن یخ‌های مریخ مکان مناسبی برای بروز حیات را طی بازه‌ای طولانی ایجاد کرده است. دکتر اوجا می‌گوید: «حیات امکان بروز را فقط در نواحی زیرسطحی مریخ که گرما فراهم بوده، داشته است. به کمک این مطالعه می‌توان مناطقی که با احتمال بیشتری حیات در آنجا وجود داشته را شناسایی کرد.
نتایج این مطالعه در مجله‌‌ی Science Advances منتشر شده است.