ساختار مغز کودکان مبتلا به اوتیسم چه ویژگی‌هایی دارد؟

مجله علمی ایلیاد - کودکانی دچار اختلال اوتیسم، دارای مغز نسبتاً بزرگ‌تری نسبت به دیگر کودکان هستند. قابل ذکر است که این رابطه بیشتر در پسران مشاهده شده است. بر اساس مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی Biological Psychiatry منتشر شده است، مغز دخترانی که به اوتیسم مبتلا هستند، به ندرت نسبت به دخترانی که این وضعیت را ندارند، متفاوت است.

در مطالعه‌ی دیگری که در همین مجله چاپ شده است، محققین نشان داده‌اند که نرخ رشد ماده‌ی سفید مغزی در نواحی خاصی از مغز، ارتباط مستقیمی با شدت بیماری اوتیسم در دختران و پسران دارد.

مغز همه‌ی کودکان در سال‌های ابتدایی زندگی دچار تغییرات عمده می‌شود. به خصوص نسبت ماده‌ی خاکستری که شامل سلول‌های نورونی است، رو به کاهش می‌نهد؛ در حالی که ماده‌ی سفید که از مواد مرتبط کننده‌ی نورون‌ها به یکدیگر ساخته شده است، رو به افزایش می‌نهد. مطالعات گذشته نشان داده است که این نحوه‌ی رشد مغز در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم، حالت عادی ندارد.

به‌عنوان مثال، کودکان مبتلا به اوتیسم در سنین زیر سه سال اندازه‌ی مغزشان نسبت به قد آن‌ها بزرگ‌تر است که البته مطالعات نشان داده است که این نسبت در انتهای دوران کودکی به سمت عادی شدن می‌رود و به این ترتیب، توانایی‌های شناختی کودک نیز بهبود می‌یابد.

نویسندگان این مقاله برای بررسی دقیق‌تر این موضوع، مغز ۲۹۴ کودک مبتلا به اوتیسم و ۱۳۵ کودک سالم را به کمک MRI بررسی کردند. هر کودک بین سنین ۳ تا ۱۲ سالگی چهار بار این آزمایش را انجام داده است و محققین توانسته‌اند تغییرات رخ داده در مغز این کودکان را پیگیری کنند.

بررسی دانشمندان نشان داده است که پسران مبتلا به اوتیسم مغز بزرگ‌تری نسبت به کودکان سالم دارند و دلیل آن افزایش ماده‌ی خاکستری مغز آن‌ها است. کودکانی که با بالا رفتن سن نسبت مغز به قد آن‌ها به سمت عادی شدن رفته است، بیشترین کاهش را در علائم اوتیسم نیز نشان داده‌اند.

قابل ذکر است که در هیچکدام از دخترانی که مبتلا به اوتیسم بوده‌اند، نسبت حجم مغز به قد غیرعادی نبوده است. نسبت ماده‌ی خاکستری در مغز همه‌ی کودکان به مرور کاهش پیدا می‌کند، ولی این کاهش در پسران و دختران مبتلا به اوتیسم کمتر قابل توجه است.

دکتر «درک سایر» به‌عنوان نویسنده‌ی مقاله، می‌گوید: «نتایج اینگونه مطالعات اهمیت بالایی دارد، زیرا به کمک آن‌ها می‌توان درک بهتری از بیماری اوتیسم داشت تا کیفیت زندگی این بیماران را بهبود داد.»