زمین‌تخت‌گرایان چه کسانی هستند و چگونه می‌توان با آن‌ها بحث کرد؟

مجله علمی ایلیاد - زمین‌تخت‌گرایان از مهم‌ترین گروه‌هایی هستند که یک تئوری توطئه‌ی بزرگ را باور دارند. آن‌ها اعتقاد دارند که زمین تخت است و کروی بودن آن‌را تفکرات فراماسون‌ها می‌دانند. آن‌ها معتقد هستند که ناسا دروغ‌های بزرگی در مورد کروی بودن زمین گفته است و باعث شده مردم دنیا تفکرات فراماسون‌ها را باور کنند. با این حال تا کنون روش‌های مختلفی برای اثبات غلط بودن تفکرات زمین‌تخت‌گرایان ارائه شده است.

تاریخچه‌ی تئوری زمین تخت در دوران مدرن به سال ۱۸۴۹ برمی‌گردد. در این سال «ساموئل راوبوتام» مقاله‌ای در این زمینه چاپ کرد و در ادامه نیز کتاب خود را با نام «زمین کروی نیست» در سال ۱۸۶۵ چاپ کرد. وی در کتاب خود منظومه‌ی شمسی را از دیدگاه تخت بودن زمین به تصویر کشیده است. وی اعتقاد دارد که قاره‌های زمین بر روی اقیانوس‌ها شناور هستند و زیر اقیانوس‌ها نیز آتش در حال سوختن است. در سال ۱۹۵۶ «ساموئل شتون» انجمن تحقیقات زمین تخت را در انگلیس راه‌اندازی کرد. امروزه این گروه هنوز هم جنبش قدرتمندی محسوب می‌شود و سالانه کنفرانس‌های پُرسروصدایی برگزار می‌کند.

زمین‌تخت‌گرایان برای اثبات نظریه‌ها خود کار سختی در پیش دارند، ولی اثبات کروی بودن زمین کار آسانی است. در زیر پنج مورد از روش‌های اثبات کروی بودن زمین شرح داده می‌شود.

هر سال چند بار ماه گرفتگی رخ می‌دهد و همه بسته به موقعیت مکانی‌شان می‌توانند آن‌را ببینند. ماه گرفتگی زمانی رخ می‌دهد که زمین بین ماه و خورشید قرار می‌گیرد. این وضعیت باعث می‌شود سایه‌ی زمین روی ماه بیفتد. در ماه گرفتگی کامل، سایه‌ی زمین ماه را به‌طور کامل می‌پوشاند، ولی در ماه گرفتگی جزئی بخشی از ماه توسط سایه‌ی زمین پوشانده می‌شود. شکل سایه‌ی زمین روی ماه به صورت دایره‌ای است و مشخص است که سایه‌ی دایره‌ای متعلق به اجسام کروی است. این کار را می‌توان در یک اتاق تاریک و با یک منبع نوری و چند توپ کوچک آزمایش کرد. زمین‌تخت‌گرایان اعتقاد دارند که در ماه گرفتگی سایه‌ی زمین روی ماه نمی‌افتد، بلکه جسم دیگری بین خورشید و ماه قرار می‌گیرد! این جسم ضدماه یا جسم سایه نامیده می‌شود.

 

اگر تلسکوپ داشته باشید می‌توانید سیارات دیگر در منظومه‌ی شمسی را در آسمان شب ببینید. مریخ و زهره بیشترین بازدید کننده را روی زمین دارند. از درون تلسکوپ کاملاً مشخص است که این سیارات کروی هستند و اگر مانند تصور زمین‌تخت‌گرایان به شکل سکه بودند، امکان نداشت همیشه طرف دایره‌ای آن‌ها به سمت زمین باشد. زمین‌تخت‌گرایان باور دارند که کره‌ی زمین خاص است و از دیگر سیارات منظومه‌ی شمسی متفاوت است. آن‌ها می‌گویند منظومه‌ی شمسی سیستمی است که بالای گنبد زمین قرار دارد و در واقع زمین مرکز عالم است و همه چیز بالای آن رخ می‌دهد.

 

گرانش زمین اجسام را به سمت مرکز زمین می‌کشد. از آنجا که زمین کروی است، مرکز آن مرکز کره‌ی زمین است. به همین دلیل گرانش باعث می‌شود همه چیز به سمت مرکز زمین کشیده شوند. زمین‌تخت‌گرایان مرکز زمین را قطب شمال می‌دانند. اگر حرف آن ها درست بود، با رها کردن اجسام از ارتفاعات مختلف، اجسام باید متمایل به شمال روی زمین می‌افتادند. طبق مدل زمین تخت، اگر جسمی از ارتفاع کمی به روی زمین رها شود، باید کمی متمایل به شمال روی زمین بیفتد. اگر این جسم از ارتفاع بالاتری رها شود، باید بیشتر به سمت شمال متمایل باشد. به این ترتیب، محل فرود آمدن جسم روی زمین متفاوت خواهد بود. چیزی که در واقعیت می‌بینیم متفاوت از این موضوع است و تفاوتی ندارد جسم از چه ارتفاعی سقوط کند، همیشه محل فرود یکسان خواهد بود.

 

اگر لحظات غروب خورشید در پشت کوه و یا تپه‌ها را تماشا کرده باشید، می‌بینید که اشعه‌های خورشید به یک‌باره محو نمی‌شوند و تا لحظات آخر هنوز هم اشعه‌هایی وجود دارند که به سمت بالا و رو به آسمان قابل مشاهده هستند. این وضعیت فقط در صورتی رخ می‌دهد که زمین کروی باشد. مثالی دیگر مشابه همین وضعیت، کشتی‌هایی هستند که بر روی اقیانوس‌ها حرکت می‌کنند. اگر زمین تخت بود این کشتی‌ها باید به یکباره از دید محو می‌شدند، در حالی که محو شدن کشتی به تدریج است.

 

یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای اثبات کروی بودن زمین تاریکی شب است. شب‌ها هوا تاریک می‌شود، زیرا نصف زمین رو به خورشید است و نصف دیگر آن پشت به خورشید است. زمانی که زمین می‌چرخد، جای تاریکی و روشنایی نیز عوض می‌شود. زمین‌تخت‌گرایان برای توضیح وجود شب اینچنین بیان می‌کنند که خورشید جسمی با قطر ۵۱ کیلومتر است که با فاصله‌ی ۴،۸۰۰ کیلومتری به زمین می‌تابد و به این ترتیب خاموش شدن آن‌را توجیه می‌کنند.

حال باید به این موضوع فکر کنیم که چگونه ممکن است با این شواهد و شواهد بی شمار دیگر افرادی در دنیای لب‌ریز از اطلاعات به چنین تئوری توطیه‌ای باور دارند. با آن‌ها محترمانه بحث کنید و سعی کنید با استدلال‌های علمی و منطقی نظر خودتان را به آن‌ها بگویید؛ اگر افرادی سالم و عاقل باشند از باور غلط‌شان روی بر می‌گردانند.