چرا در این کهکشان‌ها تاریکی مطلق حکم‌فرماست؟
چرا در این کهکشان‌ها تاریکی مطلق حکم‌فرماست؟
مجله علمی ایلیاد - کهکشان‌های فوق تاریک، کهکشان‌های کوتوله‌ای هستند که ستاره‌ها در آن‌ها پراکندگی زیادی دارند و به همین دلیل درخشندگی این نوع کهکشان‌ها بسیار پایین و شناسایی آن‌ها سخت است. در مطالعه‌ای جدید، ستاره‌شناسان از شبیه‌سازی‌های بسیار پیچیده‌ای استفاده کرده و چندین نمونه از این کهکشان‌ها را شناسایی کرده‌اند.
نرخ ستاره‌زایی در این نوع کهکشان‌ها خیلی کم است، زیرا محیط درونی آن‌ها دارای چگالی کمی است. مطالعات دانشمندان نشان داده است که این نوع کهکشان‌ها از بقایای شکل‌گیری دیگر کهکشان‌ها و یا خوشه‌های کهکشانی شکل گرفته‌اند، ولی بعداً میلیون‌ها سال نوری از والدین خود دور افتاده‌اند.
ستاره‌شناسان در گذشته با استفاده از شبیه‌سازی‌هایی که کرده بودند، پیش‌بینی می‌کردند که کهکشان‌های فوق تاریک درون خوشه‌های کهکشانی به صورت فشرده شده قرار داشته باشند. قرار گرفتن درون حلقه‌ی محاصره‌ی کهکشان‌های دیگر باعث می‌شود گازهای درونی این کهکشان‌ها توسط دیگر کهکشان‌ها دزدیده شود؛ به همین دلیل کهکشان‌های فوق تاریک دیگر امکان ستاره‌زایی جدید را نداشته باشند. این نوع کهکشان‌ها در مراحل بعدی تنها حاوی ستاره‌های پیر هستند که رنگ اکثر آن‌ها نیز قرمز است.
اگر کهکشان فوق تاریک خارج از خوشه‌های کهکشانی و در خلاء قرار داشته باشد، امکان دزدیده شدن گازهای آن‌ها توسط کهکشان‌های همسایه وجود ندارد و تا حدودی می‌توانند ستاره‌زایی داشته باشند و به همین دلیل به رنگ آبی دیده می‌شوند. با این حال، بررسی دانشمندان نشان داده است که کهکشان‌های فوق تاریکی که در خارج از خوشه‌ها و در خلاء تشکیل شده‌اند نیز در برخی موارد به رنگ قرمز دیده می‌شوند. به همین خاطر شکل‌گیری این نوع کهکشان‌ها برای ستاره‌شناسان با پرسش‌های متعدد همراه شده است.
دانشمندان برای بررسی این موضوع کهکشان «TNG 50» را به عنوان یک کهکشان فوق تاریک خارج از خوشه‌های کهکشانی انتخاب کردند. آن‌ها مکعبی به طول ضلع ۱۵۰ میلیون سال نوری را در فضا انتخاب کردند و شبیه‌سازی‌های خود را بر روی این فضا انجام دادند. بررسی‌ها نشان داد که ۲۵ درصد از کهکشان‌های فوق تاریکی که در این فضا قرار دارند، هنوز هم به رنگ قرمز دیده می‌شوند. آن‌ها دریافتند که این کهکشان‌ها نیز در ابتدا بخشی از یک خوشه بوده‌اند و سپس به هر دلیلی به بیرون پرتاب شده‌اند.
شبیه‌سازی‌های بیشتر نشان داده است که سیستم‌های کوچکی مانند کهکشان‌ها در ابتدا در هاله‌ای از ماده‌ی تاریک شکل گرفته‌اند. در مورد کهکشان‌های فوق تاریک، سرعت دوران هاله‌ی ماده‌ی تاریک بیشتر بوده است و این کهکشان‌ها در فضای بزرگ‌تری کِش آمده‌اند و پراکندگی آن‌ها باعث تاریک شدن آن‌ها شده است.
ستاره‌شناسان پیش‌بینی می‌کنند که تعداد این نوع کهکشان‌ها بیشتر از چیزی است که تا کنون تصور می‌شود.
نتایج این مطالعه در مجله‌ی Nature Astronomy منتشر شده است.