غول‌های بین مریخ و مشتری را می‌شناسید؟
غول‌های بین مریخ و مشتری را می‌شناسید؟
مجله علمی ایلیاد - محققین با استفاده از تجهیزات نصب شده بر روی تلسکوپ «VLT» آژانس فضایی اروپا توانسته‌اند تصاویر باکیفیتی از ۴۲ سیارک بزرگ موجود در کمربند سیارکی اصلی منظومه‌ی شمسی تهیه کنند. کمربند سیارکی اصلی منظومه‌ی شمسی بین مریخ و مشتری قرار دارد. نتایج این مطالعه در مجله‌ی Astronomy & Astrophysics به چاپ رسیده است.
تا قبل از این مطالعه، فقط از سه سیارک بزرگ‌تر کمربند سیارکی به نام‌های «سرس»، «وستا» و «لوتیشا» تصاویر باکیفیت تهیه شده بود، زیرا در ماموریت‌های «داون» ناسا و «روزتا» آژانس فضایی اروپا مورد مطالعه قرار گرفته بودند. در این مطالعه‌ی جدید در مجموع ۴۲ سیارک از کمربند سیارکی مورد بررسی دقیق قرار گرفته‌اند.
اکثر این ۴۲ جرم بیشتر از ۱۰۰ کیلومتر قطر دارند و می‌توان گفت ستاره‌شناسان در حال حاضر تقریباً از همه‌ی سیارک‌هایی که بیش از ۲۰۰ کیلومتر قطر دارند، تصویربرداری کرده‌اند. بزرگ‌ترین اجرامی که ستاره‌شناسان بر روی آن‌ها تمرکز کرده‌اند، سرس و وستا بوده است که به ترتیب ۹۴۰ و ۵۲۰ کیلومتر قطر دارند. کوچک‌ترین اجرامی که مورد توجه دانشمندان بوده است نیز «اورانیا» و «اوسونیا» بوده است که هر کدام از آن‌ها حدود ۹۰ کیلومتر قطر دارند.
محققین با تصویربرداری دقیقی که از این اجسام انجام داده‌اند، شکل سه بعدی آن‌ها را بازسازی کرده‌اند و دریافته‌اند که سیارک‌های مشاهده شده را می‌توان به دو دسته‌ی کلی تقسیم کرد. برخی از سیارک‌ها کروی کامل هستند که از بین آن‌ها می‌توان سرس و «هایجیا» را نام برد؛ در صورتی که برخی دیگر از سیارک‌ها شکل کشیده دارند که مهم‌ترین آن‌ها سیارک «کلئوپاترا» است.
ترکیب شکل بازسازی شده برای سیارک‌ها با اطلاعاتی که در مورد جرم آن‌ها وجود دارد، به دانشمندان اجازه داده است که چگالی سیارک‌ها را محاسبه کنند و دریابند که تفاوت چگالی بین این اجرام بسیار زیاد است. کمترین چگالی را بین این اجرام، «لامبرتا» و «سیلویا» با چگالی ۱.۳ گرم بر سانتی‌متر مکعب داشته‌اند که چگالی آن‌ها در حدود چگالی زغال‌سنگ است. بیشترین چگالی را نیز «کالیوپ» با ۴.۴ گرم بر سانتی‌متر مکعب داشته است که می‌توان گفت از چگالی الماس نیز بیشتر است.
این تفاوت‌های زیاد بین چگالی سیارک‌ها نشان دهنده‌ی این موضوع است که ترکیبات سیارک‌ها تفاوت زیادی با یکدیگر دارد و به همین خاطر شاید بتوان گفت منشاء آن‌ها کاملاً با یکدیگر متفاوت بوده است. با در نظر گرفتن این نتایج، از این نظریه که سیارک‌های دارای چگالی پایین در نواحی خارج از مدار نپتون شکل گرفته‌اند و سپس به محل کنونی مهاجرت کرده‌اند، پشتیبانی می‌شود.