دانشمندان دریافتهاند که یک سیتوکین التهابی بهنام «IL-17a» نقش مهمی در اوتیسم و التهابات رودهای دارد. آنها احتمال میدهند که مواجههی جنین با این مولکول در رحم مادر میتواند یکی از دلایل بروز این علائم باشد.
محققین برای اثبات نظریهی خود، به یک موش باردار مادهای را تزریق کردند که حالت آلودگی ایجاد میکند و باعث میشود سیستم ایمنی بدن موش فعال شود. جنینهایی که از این مادر متولد شدهاند، صفات مشابه اوتیسم داشتهاند و در کنار آن سطح بالایی از التهابات رودهای را نیز در ادامهی زندگی خود تجربه کردهاند.
در تحقیقات گذشته مشخص شده بود که التهابات موجود در بدن مادر میتواند منجر به آزاد شدن IL-17a شود که این سیتوکین میتواند رشد مغزی جنین را تحت تاثیر قرار داده و منجر به اوتیسم شود.
محققین موشهایی که در رحم مادر در معرض التهابات بودند را تحت مراقبت مادران سالم قرار دادند، ولی باز هم صفات اوتیسمی در آنها ظاهر شد و عکس این عمل را نیز انجام دادند و دریافتند که مواجهه با سیتوکین مورد نظر در رحم نسبت به زندگی با مادر ناسالم از اهمیت بیشتری برخوردار است. البته موشهایی که با مادران ناسالم بزرگ شده بودند، دچار اوتیسم نشدند؛ ولی التهابات رودهای را در ادامهی زندگی نشان دادند.
این مطالعه نشان داده است که هر چند رشد عصبی قبل از تولد نوزاد قابل تغییر است، ولی عملکرد سیستم ایمنی بدن تحت تاثیر عوامل پس از تولد نیز است. دانشمندان دریافتند که میکروبهای موجود در رودهی بزرگ مادران سالم و ناسالم تقریباً شبیه به یکدیگر است و به همین خاطر این نظریه را مطرح کردند که میکروبهای موجود در رودهی مادر بر روی فعالیت سیستم ایمنی نسلهای بعدی تاثیر میگذارد. به همین دلیل، دانشمندان پیوند مدفوع مادران ناسالم به موشهایی که هیچ میکروبی از خود نداشتند را انجام دادند و دیدند که موشهای متولد شده از این مادر همگی دچار التهابات رودهای شدند و موشهای بدون میکروبی که از موشهای سالم پیوند مدفوع دریافت کردند، دارای بچههایی شدند که التهابات رودهای نداشتند.
این مطالعه در انتها نتیجهگیری کرده است که آلودگی موجود در بدن مادر حین بارداری میتواند میکروبهای موجود در رودهی وی را تحت تاثیر قرار داده و در نتیجه روی عملکرد سیستم ایمنی بچههای وی نیز اثر میگذارد. به این ترتیب دانشمندان توانستهاند ارتباط بین اوتیسم و التهابات رودهای را تا حدودی درک کنند.