کاوشگر پارکر چگونه به خورشید رسید؟

مجله علمی ایلیاد - دمای بالا و میدان مغناطیسی شدیدی که در اتمسفر بالایی خورشید که «کرونا» نام دارد، وجود دارد باعث ایجاد جریان‌های بادهای خورشیدی می‌شود که به کل منظومه‌ی شمسی سرایت می‌کنند. کاوشگر خورشیدی پارکر متعلق به ناسا در آوریل سال ۲۰۲۱ وارد اتمسفر بالایی خورشید شده است. این ناحیه حدود ۱۳ میلیون کیلومتر بالاتر از کره‌ی خورشید قرار دارد.

کاوشگر پارکر ماموریت خود را در سال ۲۰۱۸ شروع کرد تا با حرکت به سمت خورشید بتواند رازهای آن را برملا کند. اکنون سه سال پس از شروع ماموریت و یک دهه پس از تعریف این ماموریت، کاوشگر مربوطه به مقصد خود رسیده است.

برخلاف زمین، خورشید دارای سطح جامد نیست، بلکه دارای اتمسفری فوق گرم است که از مواد خورشیدی ساخته شده است و بر روی گرانش و نیروهای مغناطیسی خورشید اثر دارد.

دما و فشار خورشید بالا است و باعث می‌شود مواد خورشیدی از سطح خورشید به اطراف پراکنده شوند. این مواد تا نقاطی وجود دارند که گرانش و میدان‌های مغناطیسی خورشید برای حفظ آن‌ها ضعیف شده باشند. در آن نقاط می‌توان گفت که اتمسفر خورشید پایان یافته است و بادهای خورشیدی شروع می‌شود. مواد خورشیدی که انرژی لازم برای خروج از این ناحیه را دارند، به‌صورت بادهای خورشیدی درمی‌آیند و به سمت زمین و دیگر سیارات پرتاب می‌شوند.

تاکنون ستاره‌شناسان متخصص علوم خورشیدی دقیقاً نمی‌دانستند مرز اتمسفر خورشید که «سطح بحرانی الفون» نامیده می‌شود، تا کجا ادامه دارد. بر اساس تصاویری که تا کنون از کرونای خورشیدی وجود داشته است، تخمین دانشمندان این بوده که اتمسفر خورشید بین ۶.۹ تا ۱۳ میلیون کیلومتر ادامه دارد.

پارکر در یک مسیر مارپیچ پس از سه سال به فواصل نزدیک به خورشید پرواز کرد و در سال ۲۰۲۱، این کاوشگر به فاصله‌ی ۹۱ درصدی فاصله‌ی زمین از خورشید رسیده است. بنابر تخمین‌های قبلی، ستاره‌شناسان حدس می‌زدند که پارکر وارد اتمسفر خورشید شده است. بررسی دانشمندان نشان داد که پارکر در یکی از پروازهای خود شرایط مغناطیسی و ذرات خاصی را در اطراف خود رصد کرده است و به همین خاطر دانشمندان تشخیص دادند که پارکر وارد اتمسفر خورشید شده است.

این ماموریت نه تنها بینش بهتری از تکامل خورشید و تاثیر آن در منظومه‌ی شمسی در اختیار بشر قرار می‌دهد، بلکه باعث می‌شود علم بشر برای شناسایی دیگر ستاره‌ها نیز افزایش پیدا کند.

نتایج این مطالعه در مجله Physical Review Letters چاپ شده است.