آیا انسان می‌تواند به سیاره‌ی عطارد برود؟
آیا انسان می‌تواند به سیاره‌ی عطارد برود؟
مجله علمی ایلیاد - عطارد درونی‌ترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است و هر دوران کامل آن به دور خورشید حدود ۸۸ روز زمینی طول می‌کشد. فاصله‌ی عطارد تا خورشید حدود ۵۸ میلیون کیلومتر است.
با چنین شرایطی، اگر بر روی عطارد بایستید، خورشید را سه برابر بزرگ‌تر از روی زمین می‌بینید. در مقایسه با تشعشعات خورشیدی که به زمین می‌رسند، تشعشعاتی که به عطارد می‌رسند ۷ برابر بیشتر هستند و به همین خاطر در طول روز عطارد، دمای سطح آن به ۴۳۰ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌رسد.
پس از اینکه خورشید بر روی عطارد غروب می‌کند، از آنجا که این سیاره اتمسفر ندارد و تنها لایه‌ی نازکی شامل اکسیژن، سدیم، هیدروژن، هلیوم و پتاسیوم اطراف آن‌را گرفته است، چیزی وجود ندارد که گرمای دریافتی از خورشید طی روز را نگه دارد و به همین خاطر، دمای شب عطارد تا منفی ۱۸۰ درجه‌ی سانتی‌گراد کاهش پیدا می‌کند.
درون حفره‌هایی که نزدیک‌تر به قطب‌های عطارد هستند، در کل طول سال یخ باقی می‌ماند. در واقع خود تشعشعات خورشیدی امکان ایجاد یخ و یا حداقل آب را برای عطارد دارند، زیرا پروتون‌هایی که درون بادهای خورشیدی وجود دارند می‌توانند با اکسیدهای موجود در مواد معدنی سطحی عطارد برخورد کنند و مولکلول‌های آب را تولید کنند.
علی‌رغم همه‌ی شرایط ناجوری که از سطح عطارد شرح داده شد، باز هم بر روی کاغذ انسان می‌تواند بر روی عطارد راه برود. قضیه از این قرار است که حرکت وضعی عطارد به گونه‌ای است که یک نیم دور چرخیدن آن به دور خود ۵۹ روز زمینی طول می‌کشد و از آنجا که هر سال این سیاره نیز ۸۸ روز است، هر سیکل روز و شب آن ۱۷۶ روز زمینی طول می‌کشد.
با در نظر گرفتن این شرایط می‌توان گفت فاصله‌ی گرگ‌و‌میش بین گرمای سوزان و سرمای استخوان‌سوز این سیاره به نسبت طولانی است و در این فاصله انسان می‌توان بر روی این سیاره قدم بزند. البته مشکل اصلی این است که چگونه انسان می‌تواند سطح این سیاره را لمس کند. از آنجا که عطارد اتمسفر ندارد، چیزی به‌عنوان مانع جهت کُند کردن حرکت فضاپیما ندارد و فضاپیما باید با صرف سوخت بسیار زیادی سرعت خود را کم کند و بر روی سطح عطارد فرود آید.
اندازه‌ی عطارد قابل مقایسه با ماه است و یک هسته‌ی آهنی نسبتاً بزرگ دارد و به همین خاطر جرم آن بسیار زیاد است. با این شرایط، میدان گرانشی عطارد تقریباً یک سوم زمین است.
یکی از مشکلات اصلی برای سفر به عطارد این است که ۶ تا ۷ سال طول می‌کشد تا فضاپیمای انسان‌ها بتواند در مسیر فرود بر روی عطارد قرار گیرد.