در ابتدا اخترشناسان فکر کردند که ممکن است این راکت متعلق به شرکت فضایی اسپیسایکس باشد و بعد از مدتها اعلام کردند که این راکت چینی است؛ اما بعداً چین آنرا رد کرد.
این راکت برای اولین بار در مارس سال ۲۰۱۵ مشاهده شد و در نگاه اول بهنظر یک سیارک میرسید و یک بررسی فضایی با بودجهی ناسا در آریزونا انجام شد که نشان میداد که این شئی یک سیارک نیست، بلکه یک راکت است که امروزه بهعنوان زبالهی فضایی شناخته میشود. این زبالهها میتوانند راکتهایی از ماموریتها یا ماهوارههای از کار افتاده باشند. آژانس فضایی اروپا تخمین میزند که ۳۶،۵۰۰ قطعه زبالهی فضایی بزرگتر از ۱۰ سانتیمتر در بالای سر ما وجود دارد. خطرات ناشی از زبالههای فضایی برای انسان هیچ تاثیری ندارد. بنابراین، تعداد کمی از اخترشناسان داوطلب هستند که وقت آزاد خود را صرف محاسبات و تخمین مدارهای این زبالههای فضایی کنند.
هفتهها پس از اینکه این راکت را، راکت شرکت فضایی اسپیسایکس اعلام کردند، اخترشناسان دیگری دادههای جدیدی را ارسال کردند که نشان میداد این راکت از ماموریت چینی «Chang'e 5-T1» بوده است که در اکتبر ۲۰۱۴ پرتاب شده بود.
ولی باز هم چین این موضوع را رد کرد و گفت که این راکت وارد جو زمین شده و سوخته است. دانشمندان معتقد هستند که چین ردیابی دو قطعه راکت را با هم اشتباه گرفته است، در ادامه هم دانشمندان میگویند: «ما ۹۹.۹ درصد مطمئن هستم که این راکت چینی است و Chang'e 5-T نام دارد. پروفسور «هیو لوئیس» از دانشگاه ساوتهمپتون، میگوید: «ارزش علمی ردیابی زبالههای فضایی محدود است، اما او میگوید مهم است که مراقب آنچه وجود دارد باشیم؛ به خصوص که احتمال استقرار انسان در فضا بیشتر شده است.» او در ادامه هم میگوید: «این زبالهها را خودمان درست کردهایم. اشیایی که فکر میکنیم ایمن هستند، در واقع میتوانند بهطور غیرمنتظرهای در جو بسوزند و بعضی از آنان ممکنه رادیواکتیوی باشند.»
هیچ تصویری از برخورد این راکت تقویتکننده به ماه وجود ندارد. اما دو ماهواره که به دور ماه میچرخند، از محل برخورد پیشبینی شده عکسبرداری خواهند کرد.