تصویر خارق‌العاده جیمز وب از بندپای کیهانی
تصویر خارق‌العاده جیمز وب از بندپای کیهانی
مجله علمی ایلیاد - «تلسکوپ فضایی جیمز وب» اخیراً تصویری خارق‌العاده از یک سحابی به نام «رتیل» منتشر کرده است که جزئیاتی را به نمایش گذاشته که تا کنون مشاهده نشده بودند.
این ناحیه از فضا که سحابی در آن قرار گرفته، به وسیله‌ی رشته‌های غباری که یادآور پاهای یک رتیل هستند، مشخص شده است. تا کنون ستاره‌شناسان زیادی در مورد این ناحیه از فضا آنالیزهای دقیقی انجام داده بودند، ولی نتایج کاملی نگرفته بودند.
در تصویری که جیمز وب تهیه کرده است، هزاران ستاره‌ی جوان و کهکشان‌های دوردست و همچنین برای اولین بار جزئیات ساختار گاز و گرد و غبار سحابی رتیل قابل مشاهده است.
جیمز وب عموماً تصاویر خود را در طیف مادون قرمز تهیه می‌کند، زیرا نورهای ناشی از اجرام آسمانی در کهکشان‌های دوردست در زمان انبساط کیهانی در این طول موج‌ها گسترش پیدا می‌کنند.
در تصویری که جیمز وب تهیه کرده، یک ناحیه‌ی خالی در مرکز سحابی مشاهده می‌شود. این ناحیه‌ی خالی به‌وسیله‌ی بادهای ناشی از ستاره‌های یک خوشه‌ی ستاره‌ای حاوی ستاره‌های غول‌پیکر جوان که به‌صورت نقاط آبی قابل مشاهده هستند ایجاد شده است. دوربین طیف‌سنجی نزدیک به مادون قرمز جیمز وب «NIRSpec» توانسته بادهای خروجی از یک ستاره‌ی جوان را مشاهده کند. داده‌های رصدهای گذشته نشان داده بود که این ستاره در آخرین مراحل شکل‌گیری خود است.
این ناحیه از فضا، توسط ابزار «MIRI» جیمز وب نیز رصد شده است. این ابزار در طول موج‌های بلندتر مادون قرمز عمل می‌کند. در تصاویر تهیه شده توسط این ابزار، ستاره‌های داغ‌تر محو می‌شوند و نواحی سردتر بهتر دیده می‌شوند.
یکی از نقاط جالب سحابی رتیل این است که ترکیبات موجود در آن مشابه نواحی ستاره‌زایی مشاهده شده طی چند میلیارد سال پس از مهبانگ است. این دوره زمانی را «ظهر کیهانی» می‌نامند، زیرا در آن دوران بیشترین ستاره‌زایی وجود داشته است.
رتیل تنها ۱۶۱ سال نوری از زمین فاصله دارد و به کمک آن می‌توان خصوصیات نواحی ستاره‌زایی پس از مهبانگ را آنالیز کرد. البته جیمز وب این توانایی را دارد که کهکشان‌های دوردست را نیز رصد کند تا دانشمندان بتوانند داده‌های آن‌ها را با سحابی‌هایی مانند رتیل مقایسه کنند و درک بشر از شکل‌گیری کیهان بیشتر شود.