مرگ در فضا چگونه است؟

مجله علمی ایلیاد - روز به روز به نقطه‌ای که سفرهای فضایی مرسوم شود، نزدیک‌تر می‌شویم و به نظر می‌رسد در آینده‌ی نزدیک سفرهای تفریحی به دیگر سیاره‌ها را داشته باشیم. شرکت سفرهای فضایی تجاری «بلو اوریجین»، در حال حاضر به دنبال جلب مشتری برای سفرهای آینده خود است و «ایلان ماسک» نیز امیدوار است به زودی مرکز تفریحی خود را بر روی مریخ افتتاح کند. بنابراین بهتر است بیشتر در مورد زندگی در فضا فکر کنیم. از طرف دیگر بهتر است بدانیم مرگ در فضا چگونه رخ می‌دهد.  

بر روی زمین در زمان مرگ، فرآیند تجزیه‌ی بدن به‌صورت تدریجی انجام می‌شود. در مرحله‌ی اول جریان خون متوقف می‌شود و در نتیجه‌ی گرانش، شروع به جمع شدن در یک نقطه می‌کند. در مرحله‌ی بعد بدن رو به سردی می‌نهد و ماهیچه‌ها در اثر تجمع کلسیم رو به سفتی می‌نهند. در مرحله‌ی بعد آنزیم‌ها و پروتئین‌هایی که واکنش‌های شیمیایی را تسریع می‌کنند، باعث شکست دیواره‌ی سلول‌ها می‌شوند و محتوای سلول‌ها را به درون بدن پخش می‌کنند. در همین زمان باکتری‌های موجود در روده نیز به دیگر نقاط بدن راه پیدا می‌کنند و بافت‌های نرم بدن را می‌خورند. گازی که در نتیجه‌ی این فرآیند آزاد می‌شود، باعث ورم کردن بدن می‌شود. در مرحله‌ی بعد ماهیچه‌ها به سمت نابودی می‌روند و بوی بدی از بدن متصاعد می‌شود و بافت‌های نرم بدن کاملاً از بین می‌روند.

فرآیندهایی که گفته شد، در شرایطی است که عوامل بیرونی در نظر گرفته نشوند. با این حال عوامل بیرونی نیز در این موضوع اثرگذار هستند. از جمله این عوامل می‌توان به دما، فعالیت حشرات، دفن کردن یا کفن کردن جسد و وجود آتش و یا آب اشاره کرد. با این حال، در اکثر موارد بافت‌های نرم بدن تجزیه می‌شوند و تنها استخوان‌ها به جای می‌مانند. این بافت‌های سخت مقاومت بیشتری دارند و می‌توانند تا سال‌ها باقی بمانند.

گرانش متفاوت در دیگر سیاره‌ها قطعاً بر روی مراحل مرگ و تجزیه‌ی بدن اثر دارد. به‌عنوان مثال، در زمانی که گرانش وجود نداشته باشد تجمع خون بدن در یک نقطه رخ نمی‌دهد. باکتری های بدن برای زنده ماندن و خوردن بافت‌های نرم نیازمند اکسیژن هستند و کمبود هوا می‌تواند فعالیت آن‌ها را با مشکل مواجه کند. میکروب‌هایی که درون خاک وجود دارند نیز به تجزیه‌ی بدن کمک می‌کنند و خشکی بیش از حد نیز می‌تواند کمک کند تا بافت‌های نرم بدن مدت زمان بیشتری بعد از مرگ باقی بمانند.

تجزیه در محیط‌های خارج از زمین بسیار متفاوت از زمین است، زیرا عوامل محیطی متفاوتی در اطراف جسد وجود دارد. به نظر می‌رسد استخوان‌های انسان در صحراهای بسیار خشک مریخ تحت خوردگی و سایش جدی قرار گیرند. این ساییدگی مانند همان چیزی است که ممکن است بر روی زمین نیز مشاهده کنیم. دما نیز عامل مهم دیگری است که در تجزیه‌ی بدن پس از مرگ اثر مهمی دارد. بر روی ماه دما بین ۱۲۰ تا منفی ۱۷۰ درجه‌ی سانتی‌گراد متغیر است، بنابراین جسد انسان در این محیط با وضعیت کاملاً متفاوتی از زمین روبه‌رو است.

به هر حال، به نظر می‌رسد برای مرگ بر روی سیارات دیگر باید به‌صورت جدی فکر کرد، زیرا نمی‌توان مراسمات مربوطه را مانند زمین اجرا کرد.