محققین با غربال کردن داروهایی که پروتئینهای بدن بیماران را تحت تاثیر قرار میدهند، توانستهاند کاندیداهای درمان اوتیسم را انتخاب کنند. آنها دریافتند که داروی «لوپرامید» بهترین نتایج را داشته است.
در حال حاضر اکثر بزرگسالان و نصف کودکانی که مبتلا به اوتیسم هستند، برای درمان وضعیت ارتباطات اجتماعی خود داروهای ضد روانپریشی مصرف میکنند که دارای عوارض جانبی شدیدی است و برای اوتیسم نیز کارایی کمی دارد.
محققین برای شناسایی اثرات جدید داروهای موجود در بازار، یک شبکهی برهمکنش پروتئینی را ساختند و پروتئینهای مرتبط با اوتیسم را وارد این شبکه کردند. آنها داروهای موجود و برهمکنش آنها با پروتئینهای این شبکه را بررسی کردند و توانستند کاندیداهای مهمی را برای تاثیر بر اوتیسم شناسایی کنند.
لوپرامید یکی از مهمترین و امیدوار کنندهترین این داروها است و در اصل برای درمان اسهال بهکار میرود. این دارو برای اثر کردن بر وضعیت اسهال بیمار، با پروتئین خاصی جفت میشود و آنرا فعال میکند. این پروتئین معمولاً توسط داروهایی مانند مورفین تحت تاثیر قرار میگیرد. این نوع داروها در کنار اینکه درد را از بین میبرند، بر روی روابط اجتماعی نیز اثر دارند.
در گذشته مطالعاتی انجام شده بود و دانشمندان دریافته بودند که اگر موشها گیرندههای مربوط به این پروتئین خاص را نداشته باشند، در برقراری ارتباط با موشهای دیگر دچار مشکل میشوند. آنها دریافتند که استفاده از داروهایی که بر روی این گیرندهها اثر دارد، باعث میشود روابط اجتماعی موشها بهبود پیدا کند.
نتایج بهدست آمده از مطالعات بر روی موشها این امید را داده است که بتوان به کمک لوپرامید، روابط اجتماعی افراد مبتلا به اوتیسم را بهبود بخشید.