نپتون سیارهای است که از روی زمین با چشمان غیرمسلح قابل دیدن نیست و اولین سیارهای است که قبل از کشف شدن، وجود آن توسط دانشمندان بهصورت ریاضیاتی اثبات شده بود.
در سال ۲۰۱۱، نپتون برای اولین بار پس از کشف شدن در سال ۱۸۴۶ مدار ۱۶۵ سالهی خود حول خورشید را کامل کرد. خصوصیت اصلی نپتون بزرگ بودن و یخی بودن آن است. این سیاره از نظر عناصر تشکیل دهنده، عموماً حاوی عناصر سنگینتر از هیدروژن و هلیوم است. در تصاویری که تا کنون توسط هابل از این سیاره تهیه شده است نیز ظاهر آبی و مقادیر کم متان موجود در آن تشخیص داده شده است.
وییجر ۲ تنها فضاپیمایی است که نپتون را از نزدیک مشاهده کرده است. در سال ۱۹۸۹ این فضاپیما در مسیر خروج از منظومهی شمسی از کنار نپتون گذشت.
آخرین باری که انسان تصویری کمنور از نپتون و حلقههای خاکی اطراف آن دریافت کرده، سه دهه پیش بوده است. اکنون تلسکوپ فضایی جیمز وب، تصویر خارقالعادهای از این سیاره به همراه حلقههای اطراف آن و همچنین ۷ قمر آن تهیه کرده است. از آنجا که جیمز وب این تصویر را توسط دوربین نزدیک به مادون قرمز خود تهیه کرده، نپتون در آن به رنگ آبی نمایش داده نشده است. در حقیقت گاز متان نورهای قرمز و مادون قرمز را با قدرت جذب کرده و نپتون نسبتاً تاریک نمایش داده شده است.
در تصویر جیمز وب، خط نازک روشنی در قسمت استوای نپتون مشاهده میشود که به اعتقاد دانشمندان نشانهی بصری چرخش اتمسفری سراسری روی این سیاره است. این چرخش اتمسفری ایجاد کنندهی بادها و طوفانهای روی نپتون است.
در تصویر وب هفت قمر نپتون از بین ۱۴ قمر آن قابل مشاهده است که بین آنها قمر بزرگ و غیرعادی آن به نام «تریتون» نیز دیده میشود. این قمر توسط لایهای از نیتروژن یخ زده پوشیده شده است و ۷۰ درصد نور دریافتی از خورشید را منعکس میکند.