سیمون کانوی موریس، از دانشگاه کمبریج در انگلستان میگوید: «این موجود با چشم غیرمسلح، بهصورت یک نقطهی سیاه است، ولی در زیر میکروسکوپ قسمتی مانند یک دهان در آن دیده میشود.»
محققان بر این باورند، که این موجود در فضایی به اندازه یک میلیمتر و بین شن و ماسههای عمق دریا زندگی میکرده است. آنها همچنین اعتقاد دارند، که این موجود دارای پوستی نازک و انعطافپذیر بوده. همچنین اندامی عضلانی در این موجود یافت شده است، که میتوانست برای جابجایی خود با حرکات انقباضی کِرممانند از آن استفاده کند.
این موجود با استفاده از دهان بزرگش غذا میخورده، اما محققان نتوانستهاند شواهدی از وجود عضو مقعدبرای دفع غذاهای خورده شده بیابند. کانوی موریس در این باره میگوید: «اگر اینچنین باشد، احتمالا غذاها به طور کامل جذب بدن این موجود میشده است.»
تصور میشود، این موجود نمونهی اولیهی ردهی موجوداتی بهنام دهاندُوُمی هستند. دهاندومیها موجوداتی هستند که اگر در دوران جنینی جانور، نخستین روزنه که باز میشود تبدیل به مقعد شود، اینگونه جانور دهاندومی نامیده میشود و اگر روزنهی اول در جانور، تبدیل به دهان شود، آن را نخستدهانی مینامند.
کانوی موریس اضافه کرد: «ما تصور میکنیم، که این موجود یکی از اولین نوع دهاندومیها بوده و بعدها به گونههای متنوعی، از جمله انسان تقسیم شده است. همهی دهاندومیها یک جد مشترک دارند و این چیزی است، که ما به دنبال آن هستیم.»
یکی از اعضای تیم، به نام دگان شو، میگوید: « Saccorhytus بینش قابل توجهی از تکامل اولیهی یک گروه از موجودات، که در نهایت منجر به خلق ماهیها شد، به ما میدهد.» همچنین این موجود، یک ساختار مخروطی شکل در داخل بدن خود دارد، که ممکن است اندام تکامل نیافته آبشش او باشد.
حیواناتی مانند ستارهدریایی، تعداد زیادی از ردهی طنابداران مانند کرمها و گروه دهاندومیان حدود ۵۱۰ تا ۵۲۰ میلیون سال پیش میزیستهاند که در آن زمان مهرهداران در حال شکلگیری بودهاند. از اینرو، احتمال میرود این جاندار کوچک، جد همهی مهرهداران باشد.