این دستاوردها که در مجلهی Nature Ecology and Evolution منتشر شده، بخشی از برنامهی تحقیقاتی ۱۸ ساله هستند که در آن، محققان جوامع چوبکسانان را به منظور درک منشأ شکلگیری گونههای جدید، مورد مطالعه قرار دادند. از دید فرگشتی، قابلیت پرهیز از اختلاط ژنها با ژن گونههای دیگر، به منظور حفظ تفاوت با آنها و همچنین تکامل یافتن مشخصههای شخصیتی، به زنده ماندن و بقا این موجودات کمک میکنند.