کرم‌های غول‌پیکر ۴۰۰ میلیون ساله
مجله علمی ایلیاد - گروهی بین‌المللی از دانشمندان، گونه‌ای ناشناخته از کرم‌های غول‌پیکر با آرواره‌های وحشتناک را شناسایی کرده‌اند. دانشمندانی از دانشگاه بریستول، دانشگاه لوند سوئد و موزه‌ی سلطنتی انتاریو با بررسی فسیلی قدیمی که از اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی در این موزه نگهداری می‌شد، بقایای «کرم پرتاران غول‌پیکر» که خویشاوند دریایی کرم خاکی و زالو بوده‌اند و هم اکنون منقرض شده‌اند را کشف کرده‌اند. نتایج این یافته‌ها در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شده است.
گونه‌ی جدید یافته شده در میان فسیل کرم‌ها، خاص بوده و دارای بزرگترین آرواره‌هایی است که تاکنون از این نوع موجود به ثبت رسیده است. آرواره‌های این موجودات به طول یک سانتی‌متر می‌رسد و برای چشم غیر‌مسلح قابل دیدن است. غالباً آرواره‌های فسیل تنها اندازه‌ای به طول چند میلی‌متر دارند و با میکروسکوپ بررسی می‌شوند. با مقایسه‌ی این گونه با گونه‌های زنده، طول بدن آن بیش از یک متر برآورد شده است. این جاندار با گونه‌ی کرم‌های غول‌پیکر Bobbit قابل مقایسه هستند. کرم‌های bobbit بسیار ترسناک هستند. آن‌ها فرصت‌طلبانه در کمین شکار می‌نشینند و با استفاده از آرواره‌های قدرتمند، شکار خود که ماهی و سرپایانی مانند خرچنگ و اختاپوس است را به لانه می‌برند.
متس اریکسون از دانشگاه لوند که نویسنده‌ی ارشد این مقاله است، می‌گوید: «غول‌پیکر بودن این جاندار اغواکننده است و از نظر اکولوژیکی خصیصه‌ای بسیار مهم است که مرتبط با مزایا و تسلط رقابتی است. این پدیده در میان موجودات دریایی نادر است و تا پیش از این در گونه‌های فسیلی دیده نشده بود. این گونه‌ی جدید حکایت از موردی خاص از غول‌پیکری پرتاران‌ها در دوره‌ی پالئوزوئیک که در حدود ۴۰۰ میلیون سال پیش می‌زیسته‌اند، دارد.»
لوک پری، نویسنده‌ی همکار این مقاله از دانشکده‌ی علوم زمین دانشگاه بریستول اضافه می‌گوید: «این اکتشاف نشان می‌دهد که بزرگ بودن آرواره‌ها در پرتاران‌ها، مختص یک گونه‌ی تکامل یافته خاص در کرم‌های Bobbit است که در میان گونه‌های مختلف بارها تکامل یافته است.» این فسیل توسط درک کا آرمسترانگ، از سازمان زمین‌شناسی انتاریو در ژوئن سال ۱۹۹۴ در یک جست‌وجوی چند ساعته که برای بررسی سنگ‌ها و فسیل‌های منطقه‌ی دورافتاده در انتاریو رفته بود، پیدا شده است.
مواد نمونه که ثابت شده است متعلق به دوره‌ی دونین است به موزه‌ی سلطنتی آورده شده و تا امروز آن‌جا نگهداری شده‌اند. آوید رادکین از عوامل موزه می‌گوید: «این اکتشاف نمونه‌ای عالی از اهمیت جست‌وجو در مناطق دورافتاده و ناشناخته، برای یافتن چیزهای هیجان‌انگیز و همچنین اهمیت بررسی دقیق مجموعه‌های موجود در موزه برای یافتن جواهر پنهان درون آن‌ها است.»
این گونه به احترام آرمسترانگ که این سنگ‌ها را جمع‌آوری کرد و آلکس وبستر، نوازنده‌ی گروه متال، "Websteroprion armstrongi" نامگذاری شده است. لوک پری اضافه می‌کند: «این اسم از طرفی علمی است و نشان‌دهنده‌ی علاقه به تکامل و دیرین‌شناسی است و از طرف دیگر، نشانه‌ی علاقه‌ی نویسندگان این مقاله به موسیقی است.»
نوشته: متس اریکسون
ترجمه: مجله علمی ایلیاد