موجود بانمکی بنام خرس آبی که نمی‌توان آن را نابود کرد!

 

مجله علمی ایلیاد - «تاردیگرید‌» که از آن با نام «خرس آبی» نیز یاد می شود جانوری میکروسکوپی است که بدنی دراز و فربه و سر مچاله شکلی دارد. آن‌ها هشت دست و پا دارند که روی هر کدام از آن‌ها، چهار پنجه دیده می شود. می‌توان گفت این موجودات بانمک را نمی‌توان نابود کرد و حتی در فضا نیز قابلیت زنده ماندن را دارند.

«تاردیگرید» در میان دسته‌بندی موجودات زنده، خودش یک «شاخه» محسوب می‌شود. (انسان ها جزء دودمان طنابداران هستند). بیش از هزار گونه از تاردیگرید‌ها تاکنون کشف شده است.

این مخلوقات که شبیه به شخصیت کِرم در کارتون «آلیس در سرزمین عجایب» هستند، می‌توانند درازایی از ۰.۰۵ میلی‌متر تا ۱.۲ میلی‌متر داشته باشند، اما معمولاً طول آن‌ها از یک میلی‌متر تجاوز نمی‌کند. خرس‌های آبی می‌توانند تقریباً در هر محیطی زنده بمانند. آن‌ها زندگی در رسوبات کف دریاچه و در میان خزه‌ها و یا هر محیط مرطوب دیگری را ترجیح می‌دهند. آن‌ها قادر به زنده ماندن در دما و شرایط مختلف محیطی هستند.

تحقیقات نشان می‌دهد تاردیگریدها می‌توانند در محیط‌های دمایی منفی ۲۰۰ درجه و مثبت ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد زنده بمانند. همچنین آن‌ها می‌توانند از تشعشات، مایعات در حال جوش، فشار محیطی بیش از شش برابر بیشترین فشار در کف دریا و حتی در محیط خلأ نیز جان سالم بدر ببرند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۸ میلادی، نشان داد برخی از انواع گونه‌های تاردیگریدها می‌توانند ده روز در مدار پایینی زمین با وجود تشعشعات کیهانی و خلا زنده بمانند.

کشیشی آلمانی به نام یوهان آگوست افرایم گویزه در سال ۱۷۷۳ میلادی، تاردیگریدها را کشف نمود. او این موجودات را Tardigrada  نامید که به معنای «آهسته رو» است. در سال ۱۷۷۶ میلادی، زیست‌شناس ایتالیایی لازارو اسپالانزانی پی برد که دلیل زنده ماندن خرس‌های آبی در شرایط طاقت فرسا، تغییر شکلی است که آن‌ها به خود می‌دهند.

در بسیاری از شرایط محیطی، تاردیگریدها با تغییر حالت به وضعیتی مشابه مردن، از این محیط‌ها جان سالم به در می‌برند. در این شرایط آن‌ها با جمع کردن پا‌ها و سر خود به شکل توپ در می‌آیند. تاردیگرید اگر به محیط مرطوب و یا آبی بازگردد، می‌تواند دوباره باز شده و به زندگی ادامه دهد. در این حالت شبه مرگ، فعالیت سوخت و سازی بدن تاردیگراد به ۰.۰۱ درصد حالت معمول رسیده و اندام‌ها به وسیله ماده‌ای ژل مانند محافظت می‌شوند. همچنین آن‌ها احتمالاً از خود مقادیر زیادی آنتی‌اکسیدان نیز ترشح می‌کنند که می‌تواند از دلایل سالم ماندن اعضای بدن آن‌ها باشد. خرس‌های آبی، پروتئینی تولید می‌کنند که DNA آن‌ها را در برابر صدمات محافظت می‌کند. در دماهای پایین آن‌ها به شکل فنجان درمی‌آیند که از به وجود آمدن کریستال‌های یخ جلوگیری می‌کند.

تاردیگریدها برای محیط آبی نیز مکانیسم دفاعی مخصوصی دارند. زمانی که آب محیط، اکسیژن کمی داشته باشد، آن‌ها کش آمده و باعث می‌شوند سرعت سوخت و ساز بدنشان پایین بیاید. در این حالت، عضلات آن‌ها اکسیژن و آب را جذب کرده و به زنده ماندن موجود کمک خواهند کرد. دانشمندان در سال ۲۰۱۶ میلادی، دو «تاردیگرید» در حالت شبه مرگ را که بیش از ۳۰ سال در این حالت بودند، احیا کردند. گزارشاتی از یک آزمایش انجام شده در سال ۱۹۴۸ میلادی نشان می‌دهد که یک تاردیگرید که بیش از ۱۲۰ سال در این حالت قرار داشت، احیا شده است. اما این آزمایش دوباره تکرار نشد.

تاردیگریدها برای زنده‌ ماندن از مایعات تغذیه می‌کنند. آن‌ها برای تغذیه، شیره گیاهان بی ساقه، گل‌سنگ‌ها و خزه‌ها را می‌مکند. بعضی از گونه‌های تاردیگرادها از گوشت حیوانات و حتی هم‌نوعان خود تغذیه می‌کنند. گونه‌های مختلف تاردیگرادها به طرق جنسی و غیرجنسی تولید مثل می‌کنند. آن‌ها در هر بار، ۳۰ عدد تخم می‌گذارند. در زمان تولیدمثل جنسی، تاردیگراد ماده تخم‌ریزی کرده و تاردیگراد نر آن‌ها را بارور می‌کند. در تولیدمثل غیرجنسی، بعد از تخم‌ریزی توسط تاردیگراد ماده، تخم‌ها بدون بارور شدن از طرف جنس نر شروع به رشد می‌کنند.

 

 

دودمان تاردیگریدها به شاخه‌های زیر تقسیم می‌شود:
۳ دسته / ۵ طبقه / ۲۰ خانواده / ۱۵ زیرخانواده / ۱۰۵ نوع / ۴ زیرنوع / ۱۰۱۸ گونه / ۶۷ زیرگونه

 

نوشته: آلینا برادفورد

ترجمه: اشکان عارفی - مجله علمی ایلیاد