پارک ژوراسیک واقعی در استرالیا است!
مجله علمی ایلیاد - محققان اعلام کردند که آثار مختلف جالبی از دایناسورها در ۲۱ منطقه‌ی مختلف در امتداد خط ساحلی استرالیا یافته‌‌اند. باستان‌شناسان اعلام کردند که این کشف، متنوع‌ترین کشف دایناسورها بر روی زمین است. طبق گزارشی از این یافته‌ها که در نشریه‌ی Vertebrate Paleontology منتشر شده است، این آثار در منطقه‌ای صخره‌ای به قدمت ۱۴۰میلیون سال در استرالیای غربی کشف شده‌اند.
شکل‌گیری اولین آثار ثبت شده از دایناسورهای غیرپرنده در نیمه‌ی غربی این قاره و ارائه‌ی تنها گوشه‌ای از دایناسورهای استرالیایی در نیمه اول از دوره‌ی کرتاسه بسیار مهم است؛ به‌طوری که «استیو سالیسبوری»، باستان‌شناسی از دانشگاه کوئینزلند، به آژانس خبری فرانسه گفته است که در میان تمام آثار کشف شده، تنها مدرک تایید شده از وجود «دایناسور استگوزاروس» جهان، در استرالیا است.
فسیل‌ها در خطر هستند
این کشف حتی وقتی بیشتر مورد توجه قرار گرفت که فهمیدند، این مکان به‌دلیل صنعت استخراج سوخت‌های فسیلی، تقریباً از بین رفته است. برای این طرح پیشنهادی و اطمینان از روند انجام تحقیقات، محققین پیش از شروع کار، با بومیان «گولارابولو» تماس گرفته و آنها را از روند کارشان مطلع ساختند. «فیلیپ رو»، از مقامات بومیان گولارابولو گفت: «ما به بقای چیز‌هایی که در جهان در خطر هستند، توجه داریم.» سرانجام این سایت تحقیقاتی در سال ۲۰۱۱ جز میراث ملی در استرالیا، جهت حفظ آثار فسیلی ثبت شد. سالیسبوری گفت: «هزاران منطقه مستعد وجود دارد که از این تعداد، در مورد ۱۵۰ منطقه اطمینان کامل داریم که ۲۱ منطقه‌ی ویژه، برای چهار گونه‌ی اصلی از دایناسورها اختصاص داده شده است.»
او ادامه داد: «پنج منطقه‌ی مختلف از این مناطق مختص داسناسورهای درنده، حداقل شش منطقه مختص دایناسورهای گیاه‌خوارِ گردن دراز، چهار منطقه ویژه‌ی گیاه‌خواران دو پا و شش منطقه‌ی دیگر ویژه‌ی دایناسورهای زره‌دار وجود دارد.» سالیبوری در گفتگو با BBC اشاره کرد که مردم بومی منطقه در تاریخ شفاهی خود ادعا دارند که برای هزاران سال در این قلمرو زندگی کرده‌اند. او ادامه داد: «مردمان بومی بخشی از چرخه‌ی زندگی در این منطقه هستند. آنها اسطوره‌ای به نام «مارالا» دارند که سفر به این ناحیه را آغاز کرده است. در پشت منطقه‌ای که بومیان به نام «سه‌انگشت» می‌شناسند، منطقه‌ی ویژه‌ی دایناسورهای گوشت‌خوار وجود دارد.»
نوشته: بریت اسمیت
ترجمه: علی عمانی - مجله علمی ایلیاد