حلزونی با ذهنیت مرد عنکبوتی
مجله علمی ایلیاد - در اقیانوس‌های فلوریدا، گونه‌ای حلزون کرمی مثل اینکه از مرد عنکبوتی الهام گرفته باشد، عمل می‌کند. «تیالکودز واندینسیز» آب دهان خود را پرتاب می‌کند و شکار خود را به دام می‌اندازد. او در مرحله‌ی بعد ماده‌ی چسبناک بوجود آمده را قورت داده، آن را بازیافت و شکار خود را می‌خورد. اگرچه این روش توسط گونه‌های زیادی مورد استفاده است، تیالکودز پیشرفته‌تر عمل می‌کند. دانشمندان معمولاً گونه‌های تازه کشف شده را «در معرض خطر» اعلام می‌کنند. به هر حال چیزی که قبلاً مشاهده نشده است، احتمالاً بسیار نادر است. از طرف دیگر، تیالکودز احتمالاً بیشتر خطرزا است تا اینکه در معرض خطر باشد. کاشفان این موجود فکر می‌کنند این موجود در فلوریدا به تازگی پیدا شده است و ممکن است برای صخره‌های مرجانی مضر باشد؛ هر چند که آنها تا کنون مشکلی ایجاد نکرده‌اند.
به هر حال، تا‌کنون تیالکودز تنها در لاشه‌ی کشتی USNS واندربرگ یافته شده است. «وندی» نام کشتی بازنشسته‌ی ارتش است که در تلاشی برای ساختن مکانی جدید، برای رشد مرجان‌ها، دورتر از سواحل فلوریدا توسط متصدیان صنعت توریسم، به گل نشانده شده است. موجود تازه کشف شده بر اساس نام این کشتی نام گذاری شده است. وندی زمانی بزرگترین صخره‌ی مرجانی مصنوعی در دنیا بود. دکتر «رودیگر بیلر» از موزه‌ی شیکاگو به مدت بیست سال در حال مطالعه‌ی حلزونهای کرمی بوده است. وی می‌گوید: «من مجذوب موجودی شدم که در نوزادی به دور خود می‌خزد؛ ولی در زمان بلوغ به سنگ‌ها می‌چسبد و دیگر هرگز حرکت نمی‌کند. حلزون‌ها دو جفت شاخک اضافی نزدیک قسمت زیرین بدن خود، تقریباً مانند دو دست کوچک دارند. آنها از این شاخک‌ها برای پرتاب آب دهان خود استفاده می‌کنند.» وقتی که دکتر بیلر در پنجمین سالگرد به گل نشستن وندی در حال غواصی در آن محل بود به موجودی برخورد کرد که آن را نشناخت و فکر کرد که ارزشش را دارد که بیشتر به آن توجه شود؛ ولی بعداً فهمید این موجود بیشتر از گونه‌ای جدید است.
بیلر گفت: «تیالکودز از اکثر حلزونهای کرمی بزرگتر است. در حالی که تعدادی از دیگر اعضای این خانواده در وحله‌ی اول بر روی فیلتر کردن ذرات غذا در روده‌ی خود متکی هستند. تیالکودز یکی از آن‌هایی است که بیشتر غذای خود را از درون بافت‌های چسبنده به دست می‌آورد و در نتیجه بزاق بیشتری نیز تولید می‌کند. در نهایت باید گفت که حلزونهای کرمی موجوداتی منزوی هستند و در حالی که تیالکودزها به تعداد زیاد در کشتی وندی وجود دارند، آنجا تولید مواد چسبناک مربوط به این حلزون‌ها بسیار بالا است.»
این موضوع به طور بالقوه مشکلی جدی محسوب می‌شود، چرا که حلزونهای کرمی و مرجان‌ها رابطه‌ی خوبی با یکدیگر ندارند. بیلر توضیح داد که: «بزاق حلزون‌ها تأثیر کشنده‌ای روی مرجان‌ها دارد و باعث مرگ بافت آنها می‌شود.» تا کنون شواهدی در مورد گسترش یافتن حضور تیالکودزها در مکان‌های دیگر یافت نشده است؛ ولی ممکن است در آینده این اتفاق بیافتد. بنا به گفته‌ی بیلر، بررسی DNA تیالکودزها نشان می‌دهد که نزدیک‌ترین خویشاوندان آنها در اقیانوس آرام هستند.» حتی اگر تیالکودزها نتوانند فضایی بر روی صخره‌ها پیدا کنند، در صورتی که شکارچی‌های محلی اجازه‌ی پیشرفت به آنها بدهند، می‌توانند برای صخره‌های فعال جهت بازسازی مرجان‌ها ایجاد تهدید کنند.
نوشته: استیفن لانت
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد