همچنان جانوران جدید کشف می‌شوند؛ این‌بار پرنده‌ای جدید
مجله علمی ایلیاد - دکتر «لئوناردو لوپز»، پرنده‌شناس دانشگاه فدرال ويچوزا در فلورسترال برزیل و همکارانش موفق به جای دادن گونه‌های جدیدی در «سابروينگ‌ها» شده‌اند. این پرندگان بسیار کوچک ساکن آمریکای جنوبی و مرکزی هستند. سابروينگ ها در میان مرغ‌های مگس‌خوارِ بزرگ هستند و طول آن‌ها به ۱۲ تا ۱۵ سانتی‌متر می‌رسد. سابروينگ ساکن جنگل‌های خشک که نام علمی «کامپيلوپتروس کالسيروپيکولا» را بر آن نهاده‌اند، به ترتیب طول و وزنی معادل ۱۳.۹ سانتی‌متر و ۶ گرم دارد و شباهت بسیاری هم به عضو دیگری از این راسته به‌نام «سابروينگ سینه خاکستری» دارد.
دکتر لوپز و همکارانش گفتند: «منقار این پرنده طویل و قدری خمیده به پایین است؛ دُم آن گرد بوده و ده شاهپر دم دارد. رنگ جفت مرکزی در دم سبز روشن است، همان رنگی که در جفت زیر مرکزی دیده می‌شود. تمام پرهای کوچکی که در اطراف پرهای بزرگتر بال و دم هستند، رنگ سبز روشن دارند. کاکُل چتری آن به‌صورت تیره‌تر و با بازتاب‌هایی به رنگ مس دیده می‌شود. شاهپرهای بزرگ این پرنده به رنگ سیاه مایل به آبی و با درخشش تندی نمایان هستند. اندام‌های زیرین، به‌جز بخش سفید رنگ شکم، رنگ خاکستری روشن دارند. پرهای زیر دم نیز با رنگ خاکستری روشن نمایان هستند. هر دو جنس شبیه هم هستند، اما جنس نر دارای پر و بال متمایز فاقد بخش پهنه‌ی بیرونی است و به‌صورت عریض و مسطح دیده می‌شود. منقار آن‌ها قدری کوتاه‌تر و صاف‌تر از جنس ماده است. سابروينگ‌ها ساکن جنگل‌های خشک هستند و دامنه‌ی پروازی آن‌ها به ۴۶۰ تا ۸۸۰ متر می‌رسد.»
اطلاعات بسیار اندکی درباره تغذیه این پرندگان در دست داریم، اما به هنگام بازدید از گل‌ها تصاویری از آن‌ها تهیه شده است. با توجه به خطراتی که جان این پرنده را در زیست‌گاه تهدید می‌کند، محققان آن‌را در زمره‌ی گونه‌های آسیب‌پذیر جای داده‌اند. این گونه به‌صورت غیریکنواخت در شرق برزیل توزیع شده است. شواهد و قرائن غیرمستقیم نشان می‌دهد که جمعیت این گونه با کاهش شدیدی در گذشته‌ای نه چندان دور مواجه شده و این کاهش جمعیت به دلیل کیفیت زیست‌گاه در آینده تداوم پیدا خواهد کرد.
برای مثال، ۱۱.۵ درصد از جنگل‌های خشک ناحیه ميناس‌گرايس در بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۶ از بین رفت. همچنین، جنگل‌های خشک حوزه‌ی آبگیر رودخانه پارانيا در بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۲۰۰۸ به‌میزان ۶۶.۳ درصد کاهش یافت. این گونه‌ی آسیب‌پذیر در معرض تهدیدات بزرگی قرار دارد. افزایش تعداد مناطق حفاظت شده با زیست‌گاه‌های مناسب می‌تواند پیشنهاد خوبی باشد.
نوشته: ناتالی اندرسون
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد