کشف ویروس میله‌ای در گوریل‌های کوهستانی

 
مجله علمی ایلیاد - محققان، ویروس تبخالی را در گوریل‌های کوهستانی وحشی کشف کردند که بسیار شبیه به «ویروس میله‌ای اپشتین» در انسان است. ویروس میله‌ای اپشتین، ویروس تبخالی گاما در جنس لنفوسیتروپروس است. این ویروس یکی از گسترده‌ترین و شایع‌ترین عوامل بیماری‌زای انسان است که بیش از ۹۰ درصد انسان‌ها را آلوده می‌کند و در تمام طول عمر در بدن آن‌ها باقی می‌ماند و معمولاً فاقد علائم یا عواقب سلامتی عمده‌ای است. 

با این حال این ویروس می‌تواند برای افراد مبتلا به ایدز و سیستم‌های ایمنی سرکوب‌شده، چالش‌برانگیز باشد و منجر به انواع خاصی از سرطان شود. ویروس میله‌ای اپشتین نیز یکی از علل اصلی مونونوکلئوز است که معمولاً «بیماری بوسیدن» نامیده می‌شود. دکتر «تیرا اسمایلی ایوانز» از دانشگاه دیویس کالیفرنیا و همکارانش دریافتند که گوریل‌های کوهستانی وحشی نیز ویروس تبخالی از نوع خودشان دارند.

این گروه در مطالعه‌ی خود نمونه‌های گیاهی جویده شده و دورانداخته شده توسط گوریل‌های کوهی را در دو گروه جمعیتی گوریل‌های ویرونگا ساکن در ویرونگا مسیف و گوریل‌های بویندی ساکن در جنگل غیرقابل نفوذ بویندی در اوگاندا جمع‌آوری کردند. سپس محققان بزاق باقی‌مانده روی این گیاهان را تجزیه و تحلیل کردند. این روش نمونه‌برداری دهانی غیرتهاجمی نشان داد که این ویروس در گوریل‌ها گسترده شده است که ۵۲ درصد از گوریل‌های نوزاد مورد مطالعه را آلوده کرده است. این نسبت، مشابه با نسبتی است که در نوزادان کشورهای کمتر توسعه‌یافته دیده شده است.

دانشمندان گفتند: «این ویروس خطر کمی برای گوریل‌های کوهی سالم دارد و مانند ویروس میله‌ای اپشتین، معمولاً در بدن آن‌ها ساکت است. هیچ کدام از گوریل‌های زنده‌ی مورد مطالعه، علائم داشتن آن‌را نشان ندادند.» با این حال این نویسندگان دریافتند که برخی از گوریل‌های نوزاد که به دلایل طبیعی مرده‌ بودند و کالبدشکافی شده بودند، بیماری «هایپرپلازی لنفاوی واکنشی ریوی» داشتند، یعنی بیماری‌ای که در نوزادان انسان و کودکان خردسال مبتلا به ایدزِ آلوده به ویروس میله‌ای اپشتین دیده می‌شود. 

این یافته‌ها می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی بیماری‌های انسانی فراهم کند و پیامدهای حفاظتی برای گوریل‌ها داشته باشد. دکتر ایوانز گفت: «ویروس‌ها می‌توانند در گونه‌های مختلف رفتارهای مشابهی داشته باشند. یادگیری در مورد چگونگی واکنش به این ویروس در محیط طبیعی ممکن است در داشتن درک بهتری از چگونگی تاثیر گذاشتن ویروس میله‌ای اپشتین بر نوزادان انسانی، به ما کمک کند.» این تحقیق در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شده است. 
 
نوشته: SciNews
ترجمه: زهرا جهانبانی - مجله علمی ایلیاد
مجله ایلیاد رادر اینستاگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر تلگرام دنبال کنید...مجله ایلیاد رادر آپارات دنبال کنید...مطالب مشابه● آیا گیاهان هم صدا دارند؟● کدام حیوان بلندترین گردن را در قلمرو حیوانات داشته است؟● آیا اسب تک‌شاخ واقعاً وجود داشته است؟● آیا مارها می‌توانند صداها را بشنوند؟● کدام حیوانات میدان مغناطیسی را حس می‌کنند؟● گران‌ترین مایع دنیا چیست؟● رفتار جنسی عجیب زرافه‌ها● کشف عجیب جنسیتی در بین گنجشک‌ها● سگ‌ها چند سال عمر می‌کنند؟● زمان برای کدام حیوانات زودتر می‌گذرد؟جدیدترین مطالب● آمار سرقت پس از قانون کاهش مجازات ● چطور لکه‌های مداد را از روی دیوار پاک کنیم؟● غلبه بر یکی از محدودیت‌های قانون اول ترمودینامیک● باکتری‌ها چگونه به مغز حمله می‌کنند؟● دانشمندان گامی دیگر به اینترنت کوانتومی نزدیک‌تر شده‌اند● چطور ویتامین B12 مورد نیاز بدن‌مان را تامین کنیم؟● ورود اورانیوم به خاک چه ارتباطی با کودهای کشاورزی دارد؟● چطور در خانه توت فرنگی بکاریم؟● شواهد جدید برای مدل استاندارد کیهان‌شناسی● چطور جلوی استفراغ شیرخوار را بگیریم؟● سیاره‌ی ناهید فعالیت‌های آتشفشانی دارد● چطور برای یک سفر کمپینگ آماده شویم؟● قدیمی‌ترین نشانه‌های برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین● تصویری فوق‌العاده از یک برج پلاسمایی بر روی سطح خورشید● چگونه با عدم تعادل شیمیایی در مغز برخورد کنیم؟● کشف درخشان و داغِ جیمز وب● پنج فایده‌ی دارچین برای سلامتی● چطور رادیاتور خودرو را تخلیه و تعویض کنیم؟● کشف آنزیمی که هوا را به انرژی تبدیل می‌کند● چگونه از شر مگسک چشم خلاص شویم؟