شباهت یادگیری میمون‌ها با انسان
مجله علمی ایلیاد - «آصف غضنفر» پروفسور روانشناسی در مؤسسه‌ی علوم اعصاب پرینستون به‌عنوان نویسنده‌ی ارشد و همکار این مطالعه می‌گوید: «ما می‌خواستیم بفهمیم آیا این ایده که میمون‌ها در زمان توسعه‌ی فنون تولید صدا هیچ‌گونه یادگیری ندارند، درست است یا خیر؟ بنابراین ما مطالعه را بر روی گونه‌ای انجام دادیم که می‌دانستیم به ایجاد سر و صدا به‌عنوان سیگنال‌های اجتماعی تکیه می‌کند. چیزی که ما در مورد یادگیری ایجاد صدا در بوزینه یافتیم به نحوه‌ی ایجاد صدا قبل از حرف زدن در انسان‌ها بسیار نزدیک بود.»
اگرچه صداهای ایجاد شده توسط بوزینه‌ها به پیچیدگی سیستم زبانی انسان نیست؛ ولی تولید صدا در هر دو گونه با تولید صداهای تصادفی در نوزادان شروع می‌شود. غضنفر می‌گوید: «وقتی کلمات نامفهومی از دهان نوزاد انسان بیرون می‌آید و والدین نوزاد به آن پاسخ می‌دهند، این پاسخ در واقع مشروط است. هر چه والدین آن پاسخ مشروط را بیشتر تکرار کنند، فرآیند تولید کلمات و آواها در نوزاد انسان سریع‌تر اتفاق می‌افتد.»
برای درک این که آیا قوانین ذکر شده در میمون‌های بوزینه نیز صادق است یا خیر، غضنفر و همکارانش آزمایشی را برای دو جفت بوزینه‌ی دوقلو به‌عنوان میمون‌های کوچک شدیداً اجتماعی از آمریکای جنوبی طراحی کردند. آزمایش درست از روز پس از تولد بوزینه‌ها شروع شد. محققین بوزینه‌ها را به مدت ۴۰ دقیقه در روز از والدین آن‌ها جدا کردند. در ۱۰ دقیقه‌ی اول، آن‌ها صداهایی را که نوزاد بوزینه در تنهایی خود ایجاد می‌کرد را ثبت کردند. در نیم ساعت بعدی محققین پاسخ‌های مشروط والدین بوزینه‌ها را با ضبط صوت برای تعدادی از آن‌ها پخش کردند.
در هر جفت دوقلو، فقط یک بوزینه پاسخ مشروط والدین را می‌شنید و در واقع چیزی را که بوزینه‌ی نابالغ باید از والدین خود می‌شنید را دریافت می‌کرد. با وجود این که مدت زمان شنیدن پاسخ‌های مشروط کمتر از یک ساعت در روز بود، بوزینه‌های نوزادی که پاسخ‌های مشروط والدین خود را می‌شنیدند به نسبت نوزادان دیگر توانستند بسیار سریع‌تر صداهایی شبیه به صداهای والدین خود تولید کنند.
غضنفر می‌گوید: «وقتی که بوزینه‌ها نوزاد هستند، دارای صداهای خیلی گوش‌خراشی هستند؛ ولی وقتی که بزرگ‌تر می‌شوند صدایی تمیز و با آهنگ خواهند داشت.» محققین می‌گویند: «مطالعات قبلی رابطه‌ی بین پاسخ‌های مشروط دریافت شده از والدین توسط بوزینه‌ها و سرعت ایجاد صدا در آن‌ها را یافته بودند؛ ولی آزمایش طرح شده در مطالعه‌ی حاضر به‌طور دقیق‌تر رابطه‌ی بین پاسخ‌های والدین و سرعت تولید صدا را مشخص کرد.»
غضنفر می‌گوید: «این سیستم یادگیری تولید صدا شاید به این ایده مرتبط باشد که نوزادانی که سریع‌تر صداهایی مانند نوع بالغ خود تولید می‌کنند، سریع‌تر توسط امدادگران در جمع مورد توجه قرار می‌گیرند؛ اینجا جایی است که چندین بوزینه توسط فقط یک امدادگر سرپرستی می‌شوند. بنابراین می‌توان گفت که فقط فرآیند آموزش بوزینه‌ها نیست که به انسان شباهت دارد؛ بلکه استراتژی‌های تولیدمثل در بوزینه‌ها نیز ممکن است مانند انسان‌ها باشد.»
قدم بعدیِ کار محققین شامل جمع‌آوری اطلاعات بیشتر از فعالیت عصبی بوزینه‌ها در زمان حرف زدن و ایجاد سر و صدا با بوزینه‌های دیگر است. هر چند که بوزینه‌ها توانایی صحبت کردن مانند انسان‌ها را ندارند، ولی درک نحوه‌ی ایجاد ارتباط در بوزینه‌ها می‌تواند به درک نحوه‌ی تکامل و توسعه‌ی سخن گفتن کمک کند. غضنفر می‌گوید: «یادگیری تولید صدا فقط تقلید نیست و شما دیگر نمی‌توانید بگویید شواهدی در مورد یادگیری تولید صدا در گونه‌های غیرانسانی وجود ندارد.»
نوشته: Cell Press
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد