مادهای ضدافسردگی در مغز نوعی ماهیها یافت شد.
مجله علمی ایلیاد - اگر ماهیهای دریاچهی بزرگ، جسورتر از حد معمول بهنظر میرسند، شاید دلیلش این باشد که سطح «استرونین» آنها به صورت مصنوعی با دز بالایی از داروهای ضد افسرگی تقویت گشته است. تجزیه و تحلیلهای جدید بافت مغزی چندین ماهی رودخانه نیاگارا که شامل ۱۰ گونهی مختلف میشود، از سطوح بالای داروی ضدافسردگی حکایت دارد. از این دارو برای درمان اضطراب، پریشانی و افسردگی استفاده میشود و این مشکل بزرگی است.
«دیانا آگا» شیمیدانی در دانشگاه بوفالو در مصاحبهای خبری بیان کرد: «این مواد حاصل از داروهای ضدافسردگی که از تاسیسات مدیریت آبهای مازاد سرچشمه میگیرند، در مغز ماهیها تجمع مییابند. با این شرایط، تنوع زیستی به خطر میافتد و این مسئله باعث نگرانی ما شده است.»
ترس از وجود داشتن، میتواند ضعف و ناامیدی را برای انسان به ارمغان بیاورد و گاهی اوقات داروها بهعنوان ابزار معالجه به یاری انسان میشتابند. اما داروهای ضدافسردگی در ماهیها میتواند منجر به خستگی شده، میل آنها به شکار را تا حد زیادی پایین آورد و رغبت آنها را در یافتن جفت از بین ببرد. در آخرین مطالعهی انجام شده، اثرات اکولوژیکی داروهای ضدافسردگی بررسی نشد، اما مطالعات قبل نشان دادهاند که داروها میتوانند اثر قابل اندازهگیری بر رفتار ماهیها داشته باشند.
محققی به نام «راندولف سینگ» خاطر نشان کرد: «میزان داروی ضدافسردگی پیدا شده در گونههای ماهیان، خطری را برای انسانهایی که از ماهیها تغذیه میکنند به وجود نمیآورد؛ به ویژه در ایالات متحده آمریکا؛ جایی که اکثر افراد از خوردن اندامهایی مثل مغز اجتناب میکنند. اما خطری که این داروها بر تنوع زیستی وارد میآورند، غیرقابل اجتناب است و دانشمندان در حال پی بردن به پیامدهای احتمالی این مسئله هستند.»
محققان داروهای ضدافسردگی و فراوردههای فرعی آنها را در مغز تمامی گونههای ماهیهای مطالعه شده پیدا کردند. بالاترین غلظت داروها به سنگ ماهیهای بومی شرق آمریکای شمالی تعلق داشت. دانشمندان به غلظتهای قابلاندازهگیری از مواد موجود در داروهایی مثل زولوفت، سلکسا، پروزاک و سارافم دست یافتند. برخی نمونهها حاوی غلظتهایی برابر با ۴۰۰ نانوگرم در هر گرم از بافت مغز بودند.
محققان یافتههای خود را اخیراً در مجلهی Environmental Science & Technology منتشر کردند. با متداول شدن استفاده از داروهای ضدافسردگی در میان انسانها، محققان میگویند که تاسیسات و سازمانهای مسئول برخورد با آبهای مازاد باید به فکر شیوههای جدیدی برای آلایش مواد باشند.
محققان اعلام کردند: «این تاسیسات بر حذف نیتروژن، فسفر و کربن آلی حل شده تمرکز کردهاند، اما مواد شیمیایی بسیار دیگری هستند که اولویتبندی نشدهاند و اثرات قابل توجهی بر محیط زیست میگذارند. در نتیجه، حیات وحش در معرض کلیه این مواد شیمیایی قرار دارد. ماهیها در طول ۲۴ ساعت شبانه روز با این مواد سر وکار دارند و حالا میبینیم که این داروها به مغز آنها نیز رخنه کرده است.»
نوشته: بروکس های
ترجمه: منصور نقیلو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقیلو - مجله علمی ایلیاد