مورچه‌ای که ۹۸ میلیون سال در کهربا است.
مجله علمی ایلیاد - محققان در مقاله‌ای منتشرشده در مجله‌ی Systematic Entomology به بررسی گونه‌ای غیرمعمول از مورچه‌ی ماقبل تاریخی پرداختند که در چندین قطعه سنگ کهربا کشف شده بود. این گونه‌ی جدید را «Linguamyrmex vladi» نامیده‌اند که به تبار «Haidomyrmecini» تعلق دارد. گونه‌ای تک‌شاخ یا مورچه‌ی جهنمی.
این گونه در حدود ۹۸ میلیون سال پیش در دوره‌ی سنومانین، اوایل دوره‌ی کرتاسه‌ی پسین، می‌زیست. نمونه‌های بررسی‌شده در این تحقیقات از دره‌ی هوکانگ در ایالت کاچین میانمار استخراج شده‌اند. محقق موزه‌ی تاریخ طبیعی آمریکا و موسسه‌ی تکنولوژی نیوجرسی، دکتر «فیلیپ باردن» به‌همراه دیگر نویسندگان مقاله، اقدام به بررسی تکه‌های سنگ کهربای مذکور کردند که در این فرآیند از تکنیک‌های تصویربرداری نظیر میکروسکوپ نوری و تصویربرداری مقطعی (میکرو سی‌تی) استفاده شد.
محققان در این‌باره اظهار داشتند: «این گونه را با رفتارهای به خصوص شکارچی‌گونه و تکنیک‌های سازگاریِ بی‌مانند در مورچه‌های امروزی می‌شناسند.» گروه تحقیقاتی دریافت که این گونه از مورچه‌ها، دارای آرواره-هایی بزرگ و داسی‌شکل و زائده‌ای شاخ‌مانند و تقویت‌شده با فلز دارند. محققان اضافه کردند: «حشرات به احتباس فلزاتی مانند کلیسم، منگنز، روی و آهن در اندام تخم‌ریز و زوائد مشهورند که این امر به منظور افزایش توان و کاهش فرسایش صورت می‌گیرد. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد قسمت سپر پدالی‌شکل این گونه، با ضخامت پوستی بیشتر و یا احتمالاً وجود فلز در پوست، تقویت شده‌اند.»
دکتر باردن و همکاران او بر این باورند این شاخِ مستحکم به‌صورت همزمان با زوائد داسی‌شکل به‌منظور اتصال و سوراخ‌کردن شکار نرم‌تن خود استفاده می‌شد. گروه تحقیقاتی در این‌باره توضیح دادند: «احتمالاً زوائد و سپر این گونه برای سوراخ‌کردن شکار نرم‌تن خود و تغذیه از لنف‌های خونی آن‌ها کاربرد داشت. با اینکه ممکن است این روش بسیار خلاقانه محسوب شود، چیدمان ظاهری این گونه نیز به نوبه‌‌ی خود خلاقانه محسوب می‌شود و معلوم نیست این گونه چطور می‌توانست بدون این توانایی غذای خود را بجود. برخی از گونه‌های مورچه‌های امروزی حتی لنف‌های خونی کرم گونه خود را نیز به‌عنوان غذا مصرف می‌کنند.»
شکار غذایابانِ این گونه، احتمالاً با بازکردن زوائد و بستن سریع آن به‌صورت عمودی در زمان برخورد نوک شاخک با شکار بوده است که با توجه به نیروی استفاده‌شده، در صورت ضعیف بودن، مطئمناً سپر آسیبی را متحمل می‌شد. دانشمندان در این‌باره گفتند: «اگرچه نمی‌توان رفتار این گونه را با قطعیت مشخص کرد، اما این گونه‌ی تازه کشف شده، توانایی سازگاری گونه‌ای انقراض‌یافته از مورچه‌ی مربوط به دوران کرتاسه را نشان می‌دهد.»
آن‌ها افزودند: «به همین دلیل که گوناگونی و سازگاری دایناسورهای گوشت‌خوار را نمی‌توان تنها با مطالعه‌ی استخوان‌های مهره‌ای پیش‌بینی کرد، اگر قدرت نگهداری سنگ کهربا نبود، مجموعه‌ی سازگاری‌های مورچه‌ی جهنمی و همچنین وجود آن‌ها نیز در هاله‌ای از ابهام باقی می‌ماند.»
نوشته: انریکو دلازارو
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد