کشف اطلاعاتی جدید در مورد ببرهای تاسمانی
مجله علمی ایلیاد - پژوهش «جرمی آستین»، محقق دانشگاه آدلاید به ریشه‌یابی جمعیت ببرهای تاسمانی در طول ۳۰ هزارسال گذشته انجامید. تیلاسین یا ببر تاسمانی با نام علمی «Thylacinus cynocephalus»، جانور کیسه‌دار گوشت‌خواری بود که اندازه‌ی آن به یک سگ متوسط تا بزرگ می‌رسید و خطوطی مانند خطوط بدن ببر، بر روی خود داشت و کیسه‌ای نیز در قسمت شکمی این جانور قرار داشت. ببر تاسمانی یکی از معدود گونه‌های کیسه‌داران بوده که جنس نر و ماده آن دارای کیسه هستند.
دکتر آستین در این‌باره گفت: «ببر تاسمانی در بیشتر قسمت‌های استرالیا یافت می‌شد، اما با قدم‌گذاشتن اروپایی‌ها در اواخر دهه‌ی ۱۷۰۰ میلادی به این سرزمین، این جانور تنها در منطقه‌ی تاسمانی یافت می‌شد. این جانوران حدود ۱۵۰ سال بعد منقرض شدند. آخرین ببر تاسمانی در سال ۱۹۳۶ در باغ‌وحش هوبارت جان سپرد.»
وی افزود: «اما تاکنون دلیلی برای ناپدیدشدن این جانوران از بیشتر مناطق استرالیا و ادامه‌ی حیات در منطقه‌ی تاسمانی یافت شده بود. سه دلیل احتمالی مورد بحث متخصصان، تغییرات اقلیمی، افزایش فعالی‌های انسانی و پیدایش سگ وحشی استرالیایی بودند.» دکتر آستین و همکاران او در مرکز تحقیقات کروموزوم‌های باستانی دانشگاه آدلاید، اقدام به استخراج ۵۱ توالی mtDNA یا دی‌ان‌ای میتوکندری از استخوان‌های فسیلی ببر تاسمانی کردند که بزرگ ترین مجموعه‌ی اطلاعات در مورد این جانوران تا به امروز محسوب می‌شود. «لارن وایت»، دانشجوی دکتری و سرپرست این پژوهش در این‌باره گفت: «هدف ما فهمیدن این مسئله بود که چرا ببرهای تاسمانی در همه‌ی مناطق استرالیا، به‌جز تاسمانی منقرض شدند.»
گروه تحقیقاتی شواهد ژنتیکی یافت کرد که بر اساس آن، ببرهای تاسمانی در ۲۵،۰۰۰ سال پیش به دو جمعیت شرقی و غربی در قسمت جنوبی استرالیا تقسیم شدند و جمعیت غربی نسبت به جمعیت شرقی، بزرگ‌تر بوده و تنوع ژنتیکی بیشتری نسبت به جمعیت قدیمی‌تر ببرهای تاسمانی داشته است.
دانشمندان در این‌باره توضیح دادند: «جمعیتی بزرگ و دارای تنوع ژنتیکی بالا از این گونه که در مناطق غربی استرالیا تا زمان انقراض خود، به‌جز تاسمانی، در ۳۰۰۰ سال پیش می‌زیستند از جمعیت شرقی جدا شدند.» دکتر آستین اظهار داشت: «دی‌ان‌ای میتوکندری باستانی این جانور به ما می گوید که انقراض کلی از سرزمین استرالیا، با سرعت بالایی اتفاق افتاده و عواملی نظیر تولیدمثل و یا کمبود تنوع ژنتیکی در آن دخیل نبوده است.»
احتمالاً علت اصلی این امر، تغییرات اقلیمی ایجاد شده توسط نوسان جنوبی ال‌نینو، به‌خصوص در فصولی که احتمال خشکسالی در آن بیشتر بوده، است. همچنین شواهدی مبنی بر کاهش شدید جمعیت و تنوع ژنتیکی ببرهای تاسمانی در این دوره یافت شده است. محققان اضافه کردند: «در زمان قدم‌گذاشتن اروپاییان به این سرزمین، ببرهای تاسمانی تنوع ژنتیکی محدودی داشتند که احتمالاً علت آن، رویداد گلوگاه جمعیتی همراه با پدیده‌ی اقلیمی ال‌نینو بوده است.»
نوشته: SciNews
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد