رنگ‌دانه‌های پوستی لاک‌پشت‌هایی با قدمت ۵۴ میلیون ساله کشف شد.
مجله علمی ایلیاد - گروه بین‌المللی دیرینه‌شناسان از ایالات متحده، سوئد و ژاپن رنگدانه‌ی اصلی، «بتا-کراتین» و پروتئین‌های ماهیچه را از نوزاد «Tasbacka Danica»، گونه‌ی لاک‌پشت‌دریایی که در دوران ائوسن می‌زیست را بازسازی کرده‌اند. این مطالعه که در مجله‌ی Science Report منتشر شده، شواهد مستقیمی را ارائه می‌دهد مبنی بر اینکه صفتِ بقاء یافته‌ی مبتنی بر رنگدانه که در لاک‌پشت‌های دریایی مدرن نیز رایج است، حداقل به مدت ۵۴ میلیون سال تکامل پیدا کرده است.
نوزاد Tasbacka danica که به خوبی حفظ شده بودند در سال ۲۰۰۸ از گودال خاک رُسی در جزیره‌ی مورس واقع در هلند جمع‌آوری شد. این نمونه به طول کمتر از ۷.۴ سانتی‌متر است. در سال ۲۰۱۳، دیرینه‌شناس «جان لیندگرن» و همکارانش از دانشگاه لوند بقایای بافت نرم متعلق به شانه‌ی سمت چپ لاک‌پشت‌دریایی را کشف کردند.
سپس محتوای میکروسکوپی و مولکولی بافت‌های نرمِ استخراج شده از فسیل را بررسی کردند. دکتر لیندگرن گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که تعداد زیادی از مولکول‌های زیستی در این بقایا کشف شدند که مستقیمأ به خود حیوان مربوط می‌شوند.»
محققان بقایای چند مولکول مختلف از جمله بتا-کراتین، هموگلوبین، تروپومیوسین و ائوملانین که رنگدانه‌ی مسئول رنگ تیره پوست است را شناسایی کردند. آن‌ها گفتند: «نتایج ما حاکی از آن است که این بچه لاک‌پشت، ۵۴ میلیون سال پیش همان الگوی رنگی را داشت که لاک‌پشت‌های امروزی دارند، یعنی پشت تیره با لبه‌های روشن و رنگ پریده.»
وی افزود: «این رنگ‌بندی نوعی سازگاری است که باعث محافظت در برابر تابش مضر فرابنفش خورشید می‌شود، اما آن‌ها همچنین از پوست تیره برای افزایش دمای بدن و در نتیجه رشد سریع‌تر استفاده می‌کردند. این پدیده ملانیسم انطباقی نامیده می‌شود و به معنای توانایی حیوان برای استفاده از رنگ به جهت بقای خود است.»
نویسنده‌ی همکار، پروفسور «ماری شویتزر» از دانشگاه ایالت کارولینای شمالی و دانشگاه لوند گفت: «حضور «ملانین یوکاریوتی» درون ملانوزوم در ماتریس کراتین مانع از آلودگی میکروبی می‌شود، زیرا میکروب‌ها نمی‌توانند کراتین یا ملانین یوکاریوتی تولید کنند. بنابراین، می‌دانیم که این نوزادان دارای رنگ تیره بودند که امروزه نیز در نوزادان لاک‌پشت‌های مدرن امری رایج است.»
وی این‌گونه ادامه داد: «داده‌های به‌دست آمده حفظ پروتئین‌های متعدد را تأیید نمی‌کند، اما نشان می‌دهد که این رنگ‌بندی در فیزیولوژی دوران ائوسن همانند دوران امروزی به‌کار می‌رفته است.» کشف چند مولکول زیستی در نهایت محققان را قادر می‌سازد تکامل حیات را در سطح مولکولی از طریق زمان ژئولوژیکی بررسی کنند.
دکتر لیندگرن گفت: «ما قبلأ ائوملانین را در پوست فسیل شده‌ای کشف کرده بودیم، اما این حقیقت که این ماده‌ی آلی در بدن نوزاد لاک‌پشت دریایی شامل چنین دامنه‌ی وسیعی از مولکول‌های زیستی قابل تشخیص باشد، شگفت‌آور است.»
علاوه بر آن، نتایج این مطالعه نیازمند بازبینی فسیل‌ها و مواد تشکیل دهنده‌ی آن‌ها است. دکتر لیندگرن افزود: «فسیل‌ها فقط سنگ نیستند، بلکه گاهی اوقات حاوی بخش‌هایی از ماده‌ی بیولوژیکی اصلی هستند.»
نوشته: SciNews
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد