خطر اسیدی شدن اقیانوس‌ها برای صدف‌ها
مجله علمی ایلیاد - «کرتی رامش»، دانشجوی دکترا در رشته‌ی اکوفیزیولوژی در مرکز تحقیقات هلمهولتز کیل، در این‌باره می‌گوید: «برای اولین‌بار، ما از دو روش متفاوت جهت فهم «کلسیفیکیشن» یا همان تجمع کلسیوم در بافت‌های بدن موجود زنده، در لاروهای یک یا دو روزه استفاده نمودیم تا حساسیت آن‌ها را نسبت به تغییرات آب و هوا بسنجیم.»
در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۷، تحقیقات جدید حاکی از آن است که صدف‌های سیاه، به‌شدت تحت تاثیر اسیدی بودن اقیانوس‌ها قرار می‌گیرند، مخصوصاً صدف‌های سیاه نوپا.
صدف‌های سیاه دارای پوسته‌ای از کلسیم کربنات هستند که آن‌ها را از بلعیده شدن توسط جانوران دیگر حفظ می‌کند، اما اسیدی بودن اقیانوس حیات این موجودات را مختل می‌کند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که پایین آمدن PH آب اقیانوس، در فرآیند کلسیفیکیشن، در زمانی که صدف‌های سیاه به‌صورت لارو هستند، اختلال ایجاد می‌کند.
با کمک تغییر رنگ‌های فلوئورسن و تکنیک‌های میکروسکوپی گوناگون، توانستیم تغییرات و شکل‌گیری پوسته‌ی کلسیم کربنات موجود بر روی صدف‌های سیاه را بررسی کنیم و نشان دهیم که کلسیم کربنات، هیچگاه درون سلول‌ها ساخته نمی‌شود.
تحقیقات جدید که در نشریه‌ی Nature Communication به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد که صدف‌های سیاه کلسیم مورد نیاز خود را از آب دریاها می‌گیرند. کلسیم توسط گونه‌ای از پروتئین‌ها به پوسته می‌رسد و در نهایت کلسیم طی واکنش شیمیایی به کلسیم کربنات تبدیل می‌شود. دانشمندان توانسته‌اند با استفاده از میکروالکترودها به بررسی کلسیم، PH و همچنین کربنات‌ها بپردازند و از این طریق فرآیندهای شکل‌گیری پوسته‌ی کلسیم کربنات آشنا شوند.
دکتر «فرانک ملزنر»، مدیر گروه تحقیقاتی اکوفیزیولوژی مرکز هلمهولتز، در این‌باره افزود: «برای اولین بار توانستیم به این نتیجه برسیم که لاروهای صدف سیاه موجب افزایش PH آب می‌گردند و تجمع کربنات‌ها در داخل پوسته موجب بالا رفتن میزان کلسیفیکیشن می‌شود. اما با اسیدی شدن آب، میزان PH در پوسته‌های صدف‌های سیاه نیز کاهش می‌یابد که نتیجه‌ی آن، کاهش میزان کلسیفیکیشن است. همچنین در مکان‌هایی که تجمع دی‌اکسیدکربن وجود دارد، می‌تواند پوسته‌ی صدف‌های سیاه تشکیل نشود و این معضل موجب از بین رفتن صدف‌های سیاه خواهد شد.»
وقتی میزان کلسیفیکیشن کاهش می‌یابد، شکل‌گیری و به وجود آمدن لاروهای نوپای صدف سیاه، کاهش می‌یابد تا جایی که در PHهای بسیار پایین دیگر پوسته‌ی آن‌ها ساخته نمی‌شود. این اکتشاف کمک بسیاری به شناخت عوامل موثر بر نابودی صدف‌های سیاه و همچنین از بین بردن این عوامل کرد.
براساس گفته‌ی محققان، ماموریت بعدی آن‌ها شناسایی پروتئین‌هایی است که حمل‌کننده‌ی کلسیم از آب‌های دریا به پوسته‌ی صدف‌های سیاه هستند و همچنین شناسایی اینکه چه ترکیباتی با نابودی و یا درست نشدن پوسته‌ی صدف‌های سیاه مقابله می‌کنند، است. این یافته‌ها به دانشمندان در جهت شناسایی این که چه عواملی از نابودی صدف‌های سیاه در مقابل اسیدی شدن اقیانوس پیشگیری می‌کند، کمک بسیاری می‌کند.
نوشته: بروکس های
ترجمه: امیرعلی توجه - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: امیرعلی توجه - مجله علمی ایلیاد