تاثیر نوعی علف‌کُش بر زنبورها!
مجله علمی ایلیاد - مطالعه‌ی جدیدی که در مجموعه پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم منتشر شده است، نشان می‌دهد که وقتی زنبورعسل در معرض «گلیفسات»، نوعی علف‌کُش عمده‌ای که در سراسر جهان برای کنترل علف‌های هرز به کار می‌رود، قرار می‌گیرد، برخی از باکتری‌های مفید روده را از دست می‌دهد و نسبت به عفونت‌های پاتوژن‌های فرصت‌طلبانه، حساس‌تر می‌شود.
«اریک موتا»، دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زیست‌شناسی جامع در دانشگاه تگزاس آستین، گفت: «ما برای استفاده از گلیفسات، به ویژه وقتی زنبورعسل در معرض آن قرار گیرد، به دستورالعمل‌های بهتری نیاز داریم؛ زیرا دستورالعمل‌های فعلی فرض می‌کنند که علف‌کُش به زنبورعسل آسیب نمی‌رساند. مطالعه‌ی ما نشان می‌دهد که این فرض درست نیست.» از آن‌جایی که گلیفسات با آنزیم مهمی که در گیاهان و میکروارگانیسم‌ها یافت می‌شود، ولی در حیوانات وجود ندارد تداخل دارد، درنتیجه مدت زمانی طولانی است که فرض می‌شود گلیفسات برای حیوانات، من جمله انسان و زنبورعسل، غیرسمی است.
اما این مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که گلیفسات با تغییر دادن میکروبیوم روده‌ی زنبورعسل، توانایی آن‌را در مبارزه با عفونت به خطر می‌اندازد. موتا و همکارانش زنبورهای عسل را در معرض گلیفسات در مزارع کشاورزی، باغ‌ها و کنار جاده‌ها قرار دادند. آن‌ها پشت زنبورها را با نقاط رنگی نشانه‌گذاری کردند تا بتوانند آن‌ها را پیدا کنند و دوباره آن‌ها را بگیرند. سه روز بعد مشاهده کردند که علف‌کُش، میکروبیوتای روده‌ی زنبورعسل را به طور قابل توجهی کاهش داده است. چهار گونه از هشت گونه‌ی غالب باکتری‌های سالم در این زنبورهای عسل، کمتر یافته می‌شوند. سخت‌ترین باکتریوم، که «Snodgrassella alvi» نام دارد، گونه‌ای حیاتی است که به هضم غذا و دفاع در برابر پاتوژن‌ها به زنبورعسل کمک می‌کند.
زنبورهایی که در میکروبیوم روده‌ی خود اختلالاتی داشتند، در مقایسه با زنبورهایی با روده‌ی سالم، وقتی در معرض پاتوژن فرصت‌طلب قرار می‌گرفتند، به احتمال بیشتری می‌مردند. حدود نیمی از زنبورهای دارای میکروبیوم سالم هنوز بعد از هشت روز قرار گرفتن در معرض پاتوژن، سالم هستند؛ در حالی که فقط یک‌دهم زنبورهایی که میکروبیومشان به وسیله‌ی علف‌کُش تغییر کرده بود، هنوز زنده بودند.
پروفسور «نانسی موران» از گروه زیست‌شناسی جامع دانشگاه تگزاس در آستین، گفت: «مطالعات بر روی انسان‌ها، زنبورهای عسل و سایر حیوانات نشان داده که میکروبیوم روده، جامعه‌ی پایداری است که با مهاجم‌های فرصت‌طلب در برابر عفونت مقاومت می‌کند. پس اگر این جامعه‌ی پایدار و نرمال را مختل کنید، به این حمله‌ی پاتوژن‌ها حساس‌تر خواهید شد.» این دانشمندان بر اساس نتایج‌شان توصیه کردند که کشاورزان، باغبانان و صاحب‌خانه‌ها از اسپری کردن علف‌کُش‌های گلیفساتی بر روی گیاهان گُل‌داری که به احتمال زیاد زنبورها روی آن می‌نشینند، خودداری کنند.
بیش از یک دهه قبل، زنبورداران ایالات متحده کم‌کم متوجه شدند که چیزی که امروزه اختلال فروپاشی کلونی نامیده می‌شود، تلفات زیادی به کندوهای آن‌ها وارد کرده است. میلیون‌ها زنبورعسل به طور نامعلومی ناپدید شدند و مزارع را با گرده‌افشان‌های کمتری برای محصولات، رها کرده‌اند. توضیحات برای این پدیده شامل قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها یا آنتی‌بیوتیک‌ها، از دست دادن زیستگاه و عفونت‌های باکتریایی بود. این مطالعه‌ی جدید، علف‌کُش‌ها را به عنوان عامل محتمل دیگری نیز اضافه می‌کند.
موتا گفت: «این تنها چیزی نیست که باعث مرگ تمام زنبورهای عسل شده، بلکه قطعاً چیزی است که مردم باید درمورد آن نگران باشند، زیرا گلیفسات در هر جایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.» همچنین پروفسور موران افزود: «زنبورهای درشت بومی نیز میکروبیوم‌هایی مشابه با میکروبیوم زنبورعسل دارند، این احتمال وجود دارد که آن‌ها به همین طریق هم به وسیله‌ی گلیفسات آلوده شوند.»
نوشته: SciNews
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد