جهان در تسخیر جانوران کوچک
جهان در تسخیر جانوران کوچک
مجله علمی ایلیاد - محققین دانشگاه ساوتهمپتون پیش‌بینی کرده‌اند که در صد سال آینده حیات‌وحش به سمت پرنده‌ها و پستانداران کوچک‌تر خواهد رفت. در آینده، حیوانات کوچک‌تر، دارای نرخ زاد و ولد بیشتر، حشره‌خوارها و حیواناتی که زندگی کوتاه‌تری دارند و می‌توانند در سکونت‌گاه‌های مختلفی زندگی کنند در اکثریت خواهند بود. این گونه‌های برتر، شامل جوندگانی مانند موش صحرایی کوتوله و پرندگان آوازخوانی مانند گنجشک‌های سفید-قهوه‌ای می‌شود. گونه‌هایی که کمتر توانایی وفق‌پذیری دارند، زندگی طولانی‌تری دارند و شرایط محیطی خاصی برای زندگی نیاز دارند، در واقع قربانیان این انقراض هستند. این بازنده‌ها شامل عقاب زرد و کرگدن سیاه می‌شود.
محققین پیش‌بینی می‌کنند که جرم متوسط بدن پستانداران طی قرن آینده در مجموع ۲۵درصد کاهش پیدا می‌کند. این کاهش جرم در مقایسه با ۱۳۰،۰۰۰ سال پیش تا کنون که کاهش ۱۴درصدی را شاهد بوده‌ایم، بسیار زیاد است. جزئیات این تحقیق در مجله‌ی Nature Communications چاپ شده است. «راب کوک» به‌عنوان نویسنده‌ی اصلی مقاله، می‌گوید: «بزرگ‌ترین تهدید برای پرندگان و پستانداران، انسان‌ها هستند؛ زیرا ما سکونت‌گاه‌های آن‌ها را با جنگل‌زدایی، کشاورزی بیش از حد، شهرسازی‌ها و اثرات گرمایش زمین تخریب کرده‌ایم.»
کاهش اندازه‌ی قابل توجه گونه‌های حیوانی می‌تواند تاثیرات منفی بیشتری برای پایداری محیط‌زیست و فرگشت داشته باشد. کاهش اندازه‌ی گونه‌ها در نتیجه‌ی تغییرات زیست‌محیطی رخ می‌دهد، ولی از آن‌جا که این گونه‌ها عملکردهای منحصربه‌فردی در اکوسیستم ما دارند، این وضعیت می‌تواند محرک ایجاد تغییرات زیست‌محیطی بیشتر باشد. محققین بر روی ۱۵،۴۸۴ پستاندار و پرنده تمرکز کردند و پنج مشخصه‌ی آن‌ها که به نقش هر گونه در طبیعت ارتباط دارد را در نظر گرفتند؛
جرم بدن
اندازه‌ی چنگال
وسعت سکونت‌گاه
رژیم غذایی
فاصله‌ی بین نسل‌های متوالی.
محققین همچنین از فهرست قرمز گونه‌های در معرض تهدید مربوط به اتحادیه‌ی بین‌المللی حفاظت از طبیعت «IUCN» نیز برای تعیین حیوانات در معرض انقراض استفاده کردند. آن‌ها از ابزارهای مدرن نیز برای ترکیب همه‌ی داده‌ها و سنجش از دست رفتن گوناگونی زیستی استفاده کردند. پروفسور «فلیکس ایگنبرود» از دانشگاه ساوتهمپتون، می‌گوید: «ما نشان داده‌ایم که از دست رفتن پستانداران و پرندگان به صورت اتفاقی رخ نمی‌دهد؛ بلکه فرآیندی است که طی آن موجودات خاص بر اساس آسیب‌پذیری به تغییرات زیست‌محیطی از بین می‌روند.»
محققین امیدوار هستند در تحقیقات آینده جزئیات بیشتری از تاثیرات طولانی‌مدت انقراض گونه‌های مختلف بر روی سکونت‌گاه‌ها و اکوسیستم زمین مشخص شود.
نوشته: ScienceDaily
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد