این مطالعه توسط محققین دانشگاه واشینگتن انجام شده و نتایج آن در مجلهی Nature Communications چاپ شده است. «ترور فریستو» از دانشگاه کنستانز آلمان و دانشجوی سابق دانشگاه واشینگتن، میگوید: «گونههای بسیار زیادی وجود دارند که زندگی خود را با مغزهای بسیار کوچک میگذرانند. دیگر گونهها که دارای مغز متوسط هستند، کاملاً از پرواز به ارتفاعات بالا معذور هستند. در ارتفاعات بالا هوا سردتر است و تغییرات اقلیمی بیشتر است.» «کارلوس بوترو» بهعنوان نویسندهی مقاله، میگوید: «داشتن مغز بزرگ به معنی تقاضای انرژی بیشتر و تاریخچهی زندگی کندتر است. نداشتن این ویژگیها باعث میشود که گونههای دارای مغز کوچک دارای صفات و سبک زندگی باشند که در دیگر گونهها مشاهده نمیشود.»
مترجم | امید محمدی - مجله علمی ایلیاد |