پروتئینی که بر روی طول عمر انسان اثر می‌گذارد

مجله علمی ایلیاد - دانشمندان کشف کرده‌اند که احتمالاً فعالیت سیستم عصبی بدن بر روی طول عمر انسان تاثیر دارد. تحریک عصبی با کاهش طول عمر ارتباط دارد و کم کردن فعالیت‌های اضافی سیستم عصبی باعث افزایش طول عمر می‌شود. در گذشته نشان داده شده بود که پروتئین «REST» در محافظت از مغز در برابر پیری و بیماری‌هایی مانند زوال عقل موثر است. در مطالعه‌ی جدیدی که نتایج آن در مجله‌ی Nature به چاپ رسیده، راهی برای کار در جهت درمان بیماری‌هایی مانند آلزایمر و اختلال دوقطبی پیشنهاد شده است. این مطالعه بر اساس یافته‌هایی از مغز انسان، موش و کرم خاکی بنا گذاشته شده است و نشان می‌دهد که فعالیت بالا در مغز ارتباط مستقیم با طول عمر کوتاه دارد.

تا کنون نقش فعالیت‌های عصبی بر روی پیری انسان نامشخص بود؛ هر چند که مطالعات گذشته نشان داده بودند که بخش‌هایی از سیستم عصبی باعث پیری در حیوانات می‌شوند. در این مطالعه اولین شواهد درباره‌ی نقش فعالیت‌های سیستم عصبی بر روی عمر انسان کشف شده است.

پروفسور «بروس یانکنر» از موسسه‌ی HMS، می‌گوید: «قسمت جالب یافته‌های ما این است که دریافتیم چیزی گذرا مانند مدارهای عصبی می‌تواند چه عواقبی در پی داشته باشد.» تحریک عصبی بر روی انسولین و فاکتور رشد شبه‌انسولین «IGF» اثر دارد و به این ترتیب زنجیره‌ای از رخدادهای مولکولی را باعث می‌شود که در نهایت طول عمر را تحت تاثیر قرار می‌دهند. کلید این ماجرا در پروتئین REST است. این پروتئین توسط آزمایشگاه یانکنر به عنوان پروتئینی که از مغز در برابر زوال و دیگر بیماری‌ها محافظت می‌کند، شناخته شده است.

هنوز مشخص نیست که چگونه تفکرات، شخصیت و رفتار افراد بر روی طول عمر آن‌ها اثرگذار است، ولی این مطالعه می‌تواند برای طراحی درمان شرایط مرتبط با فعالیت بیش از حد اعصاب مانند بیماری‌ آلزایمر و اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار گیرد. طبق یافته‌های این مطالعه می‌توان حدس زد که شاید داروهای خاصی که پروتئین REST را تحت تاثیر قرار می‌دهند و کارهایی مانند مدیتیشن بتوانند با تنظیم فعالیت‌های عصبی باعث افزایش طول عمر شوند.

تفاوت انسان‌ها از نظر فعالیت‌های عصبی بستگی به ژنتیک و محیط رشد آن‌ها دارد و بدین ترتیب می‌توان از این موضوع برای درمان‌های ویژه در آینده استفاده کرد. یانکر و همکارانش با آنالیز الگوهای تظاهر ژنی در بافت‌های مغزی افرادی که بین ۶۰ تا ۱۰۰ سالگی مرده بودند، مطالعات خود را انجام دادند. آن‌ها دریافتند که تظاهر ژنی ژن‌های مرتبط با تحریک عصبی در افرادی که بالای ۸۵ سال عمر کرده‌اند، کمتر از افرادی است که در سنین بین ۶۰ تا ۸۰ سالگی مرده‌اند.

دانشمندان با جمع‌بندی داده‌ها دریافتند که با کم کردن تحریک عصبی می‌توان طول عمر انسان را افزایش داد و همه چیز در این زمینه به همان پروتئین REST برمی‌گردد. آن‌ها دریافتند که از کرم‌ها تا پستانداران این پروتئین مسئول متوقف کردن تظاهر ژنی ژن‌هایی است که در تحریک عصبی نقش دارند. بنابراین برای افزایش طول عمر باید به سراغ داروهایی رفت که این پروتئین را تحت تاثیر قرار می‌دهند.